آلبرتوس، ماگنوس

آلبرتوس، ماگنوس (1200 – 1280 م) 

Albertus, Magnus

فلسفه­دان آلماني

آلبرتوس، مشهور به آلبرت کبیر، بزرگ‌ترین فیلسوف آلمان در سده‌های میانه بوده است. وی در ایالت باواریا متولد شد و برای تحصیلات به کشورهای مختلف اروپا رفت. او در همة رشته­هاي دانش متبحر و يكي از نامدارترين پيشگامان علوم جديد در اواخر سده­هاي ميانه بوده است. دانش او در زمينة فيزيك و شيمي به حدي بود كه او را ساحر مي­پنداشتند. آلبرتوس، یکی از 33 نفری است که از سوی واتیکان لقب دکتر کلیسا را گرفت. «کبیر» در نام او نوعی لقب نیست و ترجمة لاتین نام خانوادگی اوست. کشف عنصر زرنیخ در سال 1250 م، از کارهای مهم اوست. او ترجمة لاتین آثار فارابی، ابن سینا و غزالی را تدریس می­کرده است.