هوشنگ سیحون
معمار، طراح، نقاش و مجسمه‌ساز
1299 – 1393 خ
هوشنگ سیحون، در سال 1299 خ در خانواده‌ای موسیقی‌دوست در تهران به دنیا آمد. پدرش ضیاءالله سیحون تار را نزد میرزا عبداله فراهانی آموخت و مادرش از نوازندگان تار و سه تار بود.
سیحون، پس از اتمام تحصیلات معماری در دانشکدۀ هنرهای زیبا، به پیشنهاد آندره گُدار، رئیس ادارۀ باستان‌شناسی، برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و در سال 1958 م (1328 خ)، مدرک دکتری هنر خود را دریافت کرد. او پس از بازگشت به ایران اولین اثر معماری‌اش، بنایی در آرامگاه بوعلی سینا طراحی کرد. دکتر سیحون، در طول سال‌های فعالیت خود، عضو شورای ملی باستان‌شناسی، شورای عالی شهرسازی، شورای مرکزی تمام دانشگاه‌های وابسته به یونسکو در پیش از انقلاب و به مدت 15 سال مسئولیت مرمت بناهای تاریخی ایران را بر عهده داشت. سیحون از سال 1341 تا 1347 خ ریاست دوره‌ای دانشکدة هنرهای زیبای دانشگاه تهران را به عهده داشت که از فعالیت‌های او در این دوره می‌توان به تأسیس سه رشتة شهرسازی، هنرهای نمایشی و موسیقی اشاره کرد. او با تشویق و بردن دانشجویان به نقاط مختلف ایران سعی در تربیت آن‌ها در جهت فرهنگ و تاریخ ایران می‌کرد. او به «مرد بناهای ماندگار» معروف است.
از پروژه‌هایی که وی طراحی کرده و ساخته است، می‌توان آرامگاه‌های خیام، کمال‌الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی خان پسیان و ده‌ها مقبره و آرامگاه دیگر و همچنین طراحی بنای موزۀ توس و ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران را نام برد. همچنین در سال 1343 خ آرامگاه فردوسی را بازسازی کرد. او با حفظ طرح اولیه و الحاقات جدید، بنایی جدید ساخت.
او در کنار معماری، به نقاشی از مناظر و روستاهای ایران می‌پرداخت و نمایشگاه‌هایی از آثار خود را در ایران برپا کرد. وی همچنین در سال 1972 م نمایشگاهی در دانشگاه ماساچوست در کنار آثار هنرمندانی چون پیکاسو و سالوادور دالی به نمایش درآورد.
دانشگاه‌های MIT، هاروارد، واشنگتن و برکلی، مجموعه‌ای از نقاشی‌های او را گردآوری کرده و نگهداری می‌کنند.
دکتر هوشنگ سیحون، در سال 2012 م برندة جایزة بیتا شد.
این استاد بی‌مانند در سال 1393 خ و در 94 سالگی در ونکوور کانادا درگذشت.