آساتوريان، گارنيك

آساتوريان، گارنيك (1953 م )

Asaturian, Garnik

 زبان­شناس ارمنستاني

آساتوریان، در سال 1953 م، در تهران متولد شد و در سال 1968 م، به ایروان مهاجرت کرد. وی کارمند عالی انستیتوی خاورشناسی آکادمی شوروی در لنینگراد در رشتة زبان‌های باستانی ایران اوستایی، سغدی، پهلوی، پارتی، کردشناسی و نژادشناسی ایران بود. با زبان­هاي ايراني، ارمني، روسي، انگليسي، فرانسوي و آلماني آشنايي دارد. تحقيقات او در زمينة تاريخ فرهنگ ايران سده­هاي ميانه، ادیان پیش از اسلام، عشایر و قبایل ایرانی و زرتشتیان ایران است. او در زمینة سنت قبیله‌ای و زبان‌شناختی کردی مطالعاتی انجام داده است و مرکزی به نام مطالعات معاصر کردی را تأسیس کرده است. وی بنیانگذار دو نشرية علمي ارمنستان به نام ايران­نامه و آکتاکردیا، سردبیر مجلة بین‌المللی Iran & The Caucasus (منتشر در لیدن هلند)، رئیس شعبة ایران‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان، رئیس مرکز ایران‌شناسی در قفقاز، رئیس شورای علمی اعطای درجة دکتری در خاورشناسی در ارمنستان و عضو انجمن ايران­شناسي اروپا در رم است. یکی از تألیفات مهم آساتوریان فرهنگ مفصل ریشه‌شناسی زبان فارسی می‌باشد که به زبان فارسی نوشته است و دربرگیرندة تمام واژه‌های اصیل ایرانی با آوانگاری است. از دیگر آثار او لهجة غرب در ایران؛ آداب کودکی و تربیت فرزند در فرهنگ‌ سنتی ایرانیان را می­توان نام برد.