ابوالحسن بن ابراهیم قلی یغما مشهور به یغما جندقی

 

تخلص:  مجنون و یغما

قرن:  سیزدهم هجری

سال تولد ـ فوت:  1196 ـ 1276 ق

محل تولد ـ زندگی ـ فوت:  دهکدة خور و بیابانک جندق ـ بغداد، کربلا، تهران، کاشان ـ دهکدة خور

دوران:  قاجاریه

آثار:  دیوان اشعار؛ خلاصة الافتضاح (منظومه)

توضیح: یغما، از خداوندان عصیان و اعتراض بود. او، به زبان عربی علاقه‌ای نداشت و بسیاری از نامه‌های خود را به پارسی «سره» مي‌نوشت، بدین قرار که به جای کلمات رایج عربی، لغـات فراموش شدة فارسی به ‌کار مي‌برد. یغما، علاوه بر مهارت در انواع شعر از جد و هزل، خطی نیکـو داشت. با همة شهرتی که در هجوسرایی دارد، او را باید یکی از بهترین غزلسرایان دورة قاجار به شمار آورد. دیوانش چندین بار در تهران به چاپ رسیده است.