اسکندر فیروزپدر سازمان محیط زیست ایران و بنیانگذار سازمان محیط زیست1305 – 1398 خ

اسکندر فیروز، در سال 1305 خ و در شیراز به دنیا آمد. او نوۀ عبدالحسین میرزا فرمانفرما (نوۀ عباس میرزا و پسر عموی ناصرالدّین شاه) بوده است. او پس از دریافت لیسانس از دانشگاه ییل آمریکا، به عنوان مهندس مشغول به کار شد. سپس به ایران مراجعه کرد و در سال 1346 با تلاش او، سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، جای کانون شکار را گرفت. با کوشش او مناطق چهارگانة تحت حفاظت ایران، به نام‌های پارک ملی؛ اثر طبیعی ملی؛ پناهگاه حیات وحش و منطقۀ حفاظت شده، تعریف گردید.
او بنیانگذار سازمان محیط زیست و به وی لقب «پدر محیط زیست ایران» داده شده است.
دانش وی تمام و کمال در حیطة منابع طبیعی و حیات وحش رقم می‌خورد، از این‌رو در سال 1351 خ نایب‌رئیس نخستین کنفرانس جهانی محیط زیست در استکهلم شد.
عضویت او در سال‌های 1352 تا 1354 خ در هیأت مدیرة اتحادیه جهانی حفاظت محیط زیست، نایب‌رئیس شدن ایشان در اتحادیه و عضویت وی در هیأت امنای صندوق جهانی حیات وحش و طبیعت را در پی داشت. هنگامی که در تیر 1356 از ریاست سازمان حفاظت محیط زیست صرف نظر کرد، ریاست اتحادیۀ جهانی حفاظت نیز مورد قبول او واقع نشد. او همچنین دبیرکل مؤسسة گیاه‌شناسی ایران است. از دیگر ابتکارات مهندس فیروز، تأسیس مؤسسة گیاه‌شناسی و باغ گیاه‌شناسی و طراحی مجموعة محیط زیستی پردیسان است. همچنین اسکندر فیروز نقش بسزایی در تشکیل کنوانسیون رامسر و حفاظت تالاب‌ها داشته است. تالاب‌ها در زمرۀ ارزشمندترین اکوسیستم‌های زمینی است و از نظر شاخص‌های زیست محیطی چند برابر متنوع‌تر از زیست بوم‌ها ازرش دارد.
کنوانسیون رامسر یک پیمان بین‌المللی است که در سال 1971 م به امضا 18 کشور رسید و بعدها 168 کشور جهان با 2177 تالاب ارزشمند با مساحت بیش از 210 میلیون هکتار به آن پیوست. او در واقع یک خدمتگزار بی‌مانند محیط زیست ایران و شاید جهان است.
اسکندر فیروز، در 14 اسفند 1398 در 93 سالگی در آمریکا درگذشت.