امامزاده صالح تجریش

این امامزادهمتعلق بهصالح بن موسی الکاظم، فرزند امام موسی کاظم ^(ع) بوده است. در کتیبه‌ای که بر سردر ورودی امامزاده نصب شده، آمده است: او به شهرری آمده بود و در تجریش به شهادت رسید. نمای آرامگاه به معماری قرن‌های هفتم و هشتم شباهت دارد و طبق نوشته‌ها، کتیبه‌ای نیز مربوط به سال ۷۰۰ ق وجود داشته که ظاهراً در تعمیرات و تغییر مدخل بنا از بین رفته، این بنا متعلق به  پادشاهی غازان خان بوده است. هلاکو میرزا فرزند فتحعلی‌شاه قاجار سال 1210 ق این مرقد را گسترش داد و حمام، مسجد و … به آن اضافه کرد. در زمان پهلوی نیز شخصی به نام حسن فداکار با هزینۀ شخصی خود، بار دیگر امامزاده را مرمت و بازسازی کرد. در امامزاده صالح چناری عجیب که نظیر ندارد، قرار داشت که دیالافوا باستان شناس فرانسوس از آن یاد کرده و گفته است که قطر فوق‌العاده آن را نمی‌توان دقیقاً با رقم معین کرد، تقریباً محیط آن به 15 متر می‌رسد.

این بنا بیست‌وهشتم فروردین 1351 خ به شمارۀ 909 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.