اوحدالدّین محمد ابن محمد مشهور به انوری ابیوردی
تخلص: خاوری، انوری
قرن: ششم هجری
سال تولد – فوت: ………. – 585 یا 587 ق
محل تولد – زندگي – فوت: ابیورد خراسان – توس، بلخ، بغداد، مرو – بلخ
دوران: اتسز خوارزمشاه،سلطان سنجر سلجوقی
آثار: دیوان اشعار
توضیح: انوری، از بزرگ‌ترین شاعران ایران و از کسانی بود که از دوران خود او، استادی و هنرش در شعر، مسلم گشت. پس از او نیز شاعران، همه او را به استادي و شايستگي مقام ستوده‌اند. انوری طبعی قوی، اندیشه‌ای مقتدر و مهارتی وافر در آوردن معانی دقیق و مشکل در کلام روان و نزدیک به گويش مخاطبان زمان خود داشت. بزرگ‌ترین چيرگي او استفاده از زبان محاوره در شعر است. وي در سرودن غزل، شيوه‌اي ابداع كرد كه بعدها غزلسرايان بزرگي چون سعدي از آن پيروي كردند. غزليات وي، همه دربارة عشق و عيش و نوش زميني است و به ندرت مي‌توان در اشعارش معاني حَكَمي و عرفاني يافت.
اشتراک گذاری مقاله :
Array