ايرج ميرزا ملقب به جلال‌الممالك و فخرالشعرا
تخلص: ……….
قرن: سيزدهم هجری
سال تولد ـ فوت: 1290 ـ 1343 ق
محل تولد ـ زندگی ـ فوت: تبريز ـ تبريز، تهران، مشهد ـ تبریز، خاکسپاری در ظهيرالدوله تهران
دوران: قاجاریه
آثار: ديوان اشعار؛ زهره و منوچهر (مثنوی)؛ شاه و جام (ترجمه)؛ عارف‌نامه (مثنوي)
توضيح: ایرج میرزا، نوة فتحعلي شاه قاجار بود. شعر ایرج ساده، روان و مشتمل بر کلمات و تعبیرات عامیانه است. او سبک کهنة سابق را ترک کرد و طرز خاصی به شعر خود داد. او در شعر خود چندان در سهولت بیان و سادگی گفتار هنرمندی نموده که گاهی در نثر هم نمی‌توان آن درجه سادگی به کار برد، که همگان گفته‌هایش را دریابند و برای فهم معنی شعرهای او نیازی به تحصیلات عالی و مراجعه به فرهنگ نداشته باشند. به گفتة رشید یاسمی: «در اندک مدتی گفتار ایرج ایران‌گیر شد.» قطعة قلب مادر او، از شاهکارهای ادبیات معاصر ایران است. ایرج در ترجمه نیز دستی داشت.