بختیار، مظفر
بختیار، مظفر (1322 – 1394 خ)
Bakhtiyar, Mozaffar
ایران‌شناس، فارسی‌پژوه و مترجم
بختیار، در سال 1322 خ، در چهارمحال و بختیاری به دنیا آمد. پدربزرگش فتحعلی خان، سردار معظم بختیاری، از سران میهن‌پرست و فرهنگ دوست بختیاری بود که علی‌اکبر دهخدا در دوران جنگ جهانی اول طی دو سال و نیم اقامت در منزل او، بخش عمدۀ کار فیش‌برداری و تألیف کتاب امثال و حکم و لغت‌نامه را در آنجا انجام داد. مظفر تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دبیرستان ادب و سعدی اصفهان گذرانید. سپس برای تحصیل در رشتة زبان و ادبیات فارسی وارد دانشگاه تهران شد. او لیسانس و فوق لیسانس خود را با کسب رتبة اول و دانشجوی ممتاز به پایان برد و در سال 1355 خ، دکتری زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران دریافت کرد.
او به پیشنهاد ذبیح‌الله صفا به تدریس تاریخ ادبیات در همان دانشگاه پرداخت و در سال 1388 خ، به رتبة دانشگاهی استاد تمام ارتقا یافت.
بختیار چندین مرتبه از طرف دانشگاه تهران در دانشگاه پکن مشغول به تدریس و تحقیق شد و نسلی از پژوهشگران زبان و ادبیات فارسی را پرورش داد. او همچنین از سال 1379 به عنوان استاد اعزامی دانشگاه تهران در دانشگاه هانکوک سئول، به مدت 2 سال به تدریس در کرسی زبان و ادبیات فارسی پرداخت. او تحقیقات فراوانی در مورد کهن‌ترین آثار راه ابریشم انجام داد که از اهمیت زیادی در حوزة تمدن چین و ایران و نیز میراث معنوی بشر برخوردار است و مورد توجه جهانی قرار گرفت. او به خاطر فعالیت‌های فراوان و انتشار آثار مهم دربارة چین‌شناسی و مطالعة فرهنگ شرق دور، از طرف دانشگاه پکن به عنوان استاد ممتاز دانشگاه پکن برگزیده و منشور ویژة این دانشگاه را دریافت کرد. او در تدوین اطلس تاریخی ایران به دو زبان فارسی و انگلیسی سهم عمده‌ای داشت و کتاب‌های ایران و ایران پل فیروزه او به شش زبان دنیا ترجمه شده است. از دیگر خدمات اجرایی دانشگاهی او می‌توان مدریر مجلۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه؛ مدیر و سردبیر نشریۀ ایران‌شناسی دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران؛ مدیر و سردبیر مجلۀ ایران‌شناسی نشریۀ اتحادیۀ جهانی ایران‌شناسان و رئیس انتشارات دانشگاه تهران را نام برد. از آثار وی می‌توان نی‌نامه؛ فرقه‌های صوفیه در چین و فرهنگ چینی به فارسی را نام برد.