بهزاد رضوی

مهندس برق

حدود 1340 خ –  ؟

بهزاد رضوی، مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه صنعتی شریف در سال 1364 خ (1985 م) و مدرک MSEE و PhD EE خود را به ترتیب در سال های 1988 و 1992 م از دانشگاه Stanford اخذ نمود. وی تا سال 1996 م در آزمایشگاه‌های AT&T Bell و آزمایشگاه‌های Hewlett -Packard شاغل بود.
پس از سال 1996 م نامبرده Associate Professor و subsequently Professorمهندسی برق دانشگاه California شد. در حال حاضر تحقیقات وی شامل دستگاه‌های فرستنده و گیرندة بی‌سیم(Wireless transceivers) ، ترکیب‌کننده‌های فرکانسی (Frequency Synthesizers)، قفل‌کنندة فاز (Phase Locking) و بهبود کلاک برای مخابرات داده در سرعت بالا و تبدیل‌کننده‌های داده است. دکتر رضوی همچنین طی سال‌های 1992 تا 1994 م استادیار دانشگاه Princeton و در سال 1995 م استادیار دانشگاه Stanford بود.
او مؤلف کتب مرجعی در زمینة مدارات RF است که در بسیاری از دانشگاه‌های جهان تدریس می‌شوند. وی همچنین مدیر آزمایشگاه مدارهای مخابراتی یوسی‌ال‌ای است.
او در سال ۲۰۱۲ خ برندة جایزة IEEE Donald O.Pederson Award In Soil State Circuits شد.
جوایز دریافت شده توسط پروفسور رضوی عبارتند از:
سه مقالة برتر در ISSCC 1994 م، جایزة بهترین مقاله دربارة مدارهای حالت جامد در کنفرانس 1994 م اروپا، جایزة بهترین پانل ISSCC در سال‌های 1995 و 1997 م، جایزة آموزش خلاقانة TRW در سال 1997 م، جایزة بهترین مقاله در مدارهای سفارشی مجتمع IEEE در کنفرانس سال 1998م، دریافت‌کنندة هر دو جایزة همکاری مقالة دانشجویی جک کلیبی، برندة جایزة بئاتریس برای برترین سرمقالة ISSCC در سال 2001 م، جایزة لاکهیلد – مارتینی در آموزش در سال 2006 م و دانشگاه UCLA دانشکدة سنا در سال 2007 م و یکی از 10 نویسندة برتر تاریخ 50 ساله ISSCC.