بيلي، هارولد والتر
بيلي، هارولد والتر (۱۸۹۹ – ۱۹۹۵ م)
Bailey, Harold Walter
ايرانشناسِ انگليسي
بيلي، از ده سالگی به علت مهاجرت به استرالیا، از دسترسی به آموزش رسمی محروم بود. او یادگیری زبانهای یونانی، لاتین و همچنین زبانهای غیر اروپایی و حتی زبان اوستایی را از دورة نوجوانی آغاز کرد. وی در سال ۱۹۲۱ م، در دانشگاه استرالیای غربی به تحصیل زبانهای کلاسیک پرداخت و در سال ۱۹۲۹ م به عنوان مدرس کرسی جامعة پارسیان در دانشکدة مطالعات شرقی لندن منصوب شد. او در همان سال رسالة دکتری خود را آغاز کرد که موضوع آن ترجمه و حاشیهنویسی بندهش، متن زرتشتی از زبان پهلوی بود. او قادر به خواندن بیش از ۵۰ زبان بوده است. وی در حدود سيصد مقاله در زمينههاي گوناگون خاورشناسي منتشر كرده است. بیلی، در شناسايي زبانهاي ايراني رايج در تبت و ماوراءالنهر، استادي بيبديل بود و بزرگترين متخصص زبان ختني، زبان ایرانی ختن در ترکستان چین به شمار ميرفت. او را یکی از برجستهترین خاورشناسان قرن بیستم دانستهاند. از آثار او دستور زبان پارسی کهن (بررسی) و مسائل زرتشتی در کتابهای قرن نهم را میتوان نام برد.