بیمارستان بازرگانان
بیمارستان بازرگانان: در بحبوحه جنگ جهانی دوم گروهی از بازرگانان و تجار خیر، با نیت جمع‌آوری کمک و هدایای تجار و خیرین و توزیع آن میان مردمی که با صدمات و بلایای فراوانی از بابت عوارض جنگ و به تبع آن مشکلات کشور دست به گریبان بودند، نسبت به تأسیس بنگاه خیریه بازرگانی اقدام نمودند. اعضای این خیریه از اعضای سرشناس اتاق بازرگانی تهران نیز بودند، از جمله غلامحسین نیک‌پور (رئیس اتاق بازرگانی تهران) و نصرت‌الملوک کاشانچی (اولین پزشک قانونی زن در ایران). نصرت‌الملوک پس از بازگشت به ایران و در اوایل دهه بیست خورشیدی، در یکی از املاک پدر در منطقه سبزه میدان تهران اقدام به راه‌اندازی کلینیک زنان و زایمان نمود و از این رهگذر به معاینه و درمان بیماران و زنان آن منطقه که از اقشار کم درآمد بودند، پرداخت.
کلیه خدمات و دارو و درمان در این مرکز رایگان انجام می‌شد. به علت مراجعین بسیار به فکر ساختن محلی بزرگ‌تر مانند یک بیمارستان مجهز به سبک بیمارستان‌های پیشرفته اروپایی آن زمان، به ذهنش خطور کرد. به همین منظور در جلسه‌ای با حضور هیأت رئیسه اتاق بازرگانی تهران که در منزل پدری ایشان برگزار شد، وی با وجود جو سنتی و مردانه حاکم بر جامعه که اجازه نمی‌داد یک زن در یک جمع مردانه حضور یابد، موضوع را مطرح کرد. این پیشنهاد در همان لحظه با استقبال اعضاء و هیأت رئیسه اتاق بازرگانی تهران مواجه و از همان جا برنامه‌ریزی و پیگیری‌های گسترده در تعیین محل و کسب مجوز تأمین اعتبار ساخت یک بیمارستان مجهز شروع شد و در رأس برنامه‌های اتاق بازرگانی تهران قرار گرفت.
در جلسه‌ای شهردار تهران محل حمل و نقل شهرداری تهران که سربازخانه‌ای قدیمی (سربازخانه شهاب‌الملکی) واقع در خیابان ری بود برای این منظور پیشنهاد کرد. پس از آن 13 ملک دیگر از 24 مالک خریداری شد و در مجموع حدود 11 هزار مترمربع زمین در تقاطع خیابان ری و بوذرجمهری آماده شد. طراحی نقشه بیمارستان توسط آقای مهندس محسن فروغی از معماران به نام آن زمان و رئیس دانشکده معماری دانشگاه تهران انجام شد و در نهایت بعد از 3 سال و نیم با صرف هزینه 32 میلیون ریال، بیمارستان بازرگانان در دهم بهمن 1328 با استقرار 48 اتاق و 200 تخت افتتاح شد. بیمارستان در بدو تأسیس شامل 8 بخش کودکان، امراض زنان، بخش بیماری‌های چشم و گوش و حلق و بینی، رادیولوژی، آزمایشگاه، جراحی، بیماری‌های داخلی و تهیه دست و پای مصنوعی (برای نخستین‌بار در ایران) بود.
تجهیزات بیمارستان در آن زمان حدود 18 میلیون ریال هزینه در برداشت و 250 هزار دلار هم از آلمان تجهیزات فنی خریداری و در بیمارستان قرار داده شد. بخش‌های بیمارستان تحت نظر پزشکان مجرب و پرستاران ایرانی و آلمانی با ریاست سرکار خانم دکتر نصرت‌الملوک کاشانچی اداره می‌شد. خانم دکتر کاشانچی بعد از یک سال بنا به دعوت وزارت دادگستری دست به کار ساخت بیمارستان دادگستری در محل کاخ دادگستری شد. این بیمارستان بعدها به محل فعلی خود در خیابان انقلاب، ضلع غربی میدان فردوسی، منتقل شد. خانم دکتر کاشانچی، اولین زن پزشکی قانونی ایران بود.
بیمارستان بازرگانان پس از سال 57 عملاً تعطیل شد و تنها درمانگاه آن (مشهور به درمانگاه سوختگی) فعال بود. پس از 15 سال وقفه، مجدداً در 1382 خ قرار بر این شد تا مجددا به دست اتاق بازرگانی سپرده شود و اکنون پس از بازسازی مجدداً راه‌اندازی شده است.
بیمارستان بازرگانان
بیمارستان بازرگانان: در بحبوحه جنگ جهانی دوم گروهی از بازرگانان و تجار خیر، با نیت جمع‌آوری کمک و هدایای تجار و خیرین و توزیع آن میان مردمی که با صدمات و بلایای فراوانی از بابت عوارض جنگ و به تبع آن مشکلات کشور دست به گریبان بودند، نسبت به تأسیس بنگاه خیریه بازرگانی اقدام نمودند. اعضای این خیریه از اعضای سرشناس اتاق بازرگانی تهران نیز بودند، از جمله غلامحسین نیک‌پور (رئیس اتاق بازرگانی تهران) و نصرت‌الملوک کاشانچی (اولین پزشک قانونی زن در ایران). نصرت‌الملوک پس از بازگشت به ایران و در اوایل دهه بیست خورشیدی، در یکی از املاک پدر در منطقه سبزه میدان تهران اقدام به راه‌اندازی کلینیک زنان و زایمان نمود و از این رهگذر به معاینه و درمان بیماران و زنان آن منطقه که از اقشار کم درآمد بودند، پرداخت.
کلیه خدمات و دارو و درمان در این مرکز رایگان انجام می‌شد. به علت مراجعین بسیار به فکر ساختن محلی بزرگ‌تر مانند یک بیمارستان مجهز به سبک بیمارستان‌های پیشرفته اروپایی آن زمان، به ذهنش خطور کرد. به همین منظور در جلسه‌ای با حضور هیأت رئیسه اتاق بازرگانی تهران که در منزل پدری ایشان برگزار شد، وی با وجود جو سنتی و مردانه حاکم بر جامعه که اجازه نمی‌داد یک زن در یک جمع مردانه حضور یابد، موضوع را مطرح کرد. این پیشنهاد در همان لحظه با استقبال اعضاء و هیأت رئیسه اتاق بازرگانی تهران مواجه و از همان جا برنامه‌ریزی و پیگیری‌های گسترده در تعیین محل و کسب مجوز تأمین اعتبار ساخت یک بیمارستان مجهز شروع شد و در رأس برنامه‌های اتاق بازرگانی تهران قرار گرفت.
در جلسه‌ای شهردار تهران محل حمل و نقل شهرداری تهران که سربازخانه‌ای قدیمی (سربازخانه شهاب‌الملکی) واقع در خیابان ری بود برای این منظور پیشنهاد کرد. پس از آن 13 ملک دیگر از 24 مالک خریداری شد و در مجموع حدود 11 هزار مترمربع زمین در تقاطع خیابان ری و بوذرجمهری آماده شد. طراحی نقشه بیمارستان توسط آقای مهندس محسن فروغی از معماران به نام آن زمان و رئیس دانشکده معماری دانشگاه تهران انجام شد و در نهایت بعد از 3 سال و نیم با صرف هزینه 32 میلیون ریال، بیمارستان بازرگانان در دهم بهمن 1328 با استقرار 48 اتاق و 200 تخت افتتاح شد. بیمارستان در بدو تأسیس شامل 8 بخش کودکان، امراض زنان، بخش بیماری‌های چشم و گوش و حلق و بینی، رادیولوژی، آزمایشگاه، جراحی، بیماری‌های داخلی و تهیه دست و پای مصنوعی (برای نخستین‌بار در ایران) بود.
تجهیزات بیمارستان در آن زمان حدود 18 میلیون ریال هزینه در برداشت و 250 هزار دلار هم از آلمان تجهیزات فنی خریداری و در بیمارستان قرار داده شد. بخش‌های بیمارستان تحت نظر پزشکان مجرب و پرستاران ایرانی و آلمانی با ریاست سرکار خانم دکتر نصرت‌الملوک کاشانچی اداره می‌شد. خانم دکتر کاشانچی بعد از یک سال بنا به دعوت وزارت دادگستری دست به کار ساخت بیمارستان دادگستری در محل کاخ دادگستری شد. این بیمارستان بعدها به محل فعلی خود در خیابان انقلاب، ضلع غربی میدان فردوسی، منتقل شد. خانم دکتر کاشانچی، اولین زن پزشکی قانونی ایران بود.
بیمارستان بازرگانان پس از سال 57 عملاً تعطیل شد و تنها درمانگاه آن (مشهور به درمانگاه سوختگی) فعال بود. پس از 15 سال وقفه، مجدداً در 1382 خ قرار بر این شد تا مجددا به دست اتاق بازرگانی سپرده شود و اکنون پس از بازسازی مجدداً راه‌اندازی شده است.