بیمارستان نجمیه
این بیمارستان توسط ملک تاج خانم فیروز نجم‌السلطنه، نوه عباس میرزا و مادر محمد مصدق تأسیس شد.
نجم‌السلطنه از سال ۱۳۰۷ خ به ساخت و وقف بیمارستان در محل سکونت خود همت گمارد. بیمارستان نجمیه را در قسمت غربی زمین‌های میرزا فضل‌الله‌خان دیبا (همسر سومش) بنا نهاد و خودش در قسمت شرقی آن تا پایان عمر منزل کرد. نجم‌السلطنه برای مخارج این بیمارستان درآمد چندین ملک خود را اختصاص داد و تا زمانی‌که خود زنده بود، نظارت بر امور آن را برعهده داشت. پس از آن طبق وقف‌نامه، تولیت به دست دکتر محمد مصدق بود و بعد از وی به میرزا ابوالحسن‌خان ثقه‌الدوله دیبا و پس از این دو پسر به فرزندان بزرگشان تعلق می‌گرفت. او همچنین نظارت بر این بیمارستان را به دخترانش؛ فاطمه خانم شوکت‌الدوله، ملوک خانم عشرت‌الدوله و آمنه دفتری (دفترالملوک) واگذار کرد.
بیمارستان نجمیه تهران به سبک معماری اواخر دوره قاجار است که در دهه اول دوره پهلوی افتتاح شد. در وقف نامه آن آمده: « وقف شد برای تمام بیماران مملکت … »
در اواخر دهه ۳۰ بنایی توسط محمد شمشیری صاحب رستوران شمشیری (از هواداران دکتر مصدق) به آن افزوده شد و روی یک پلاک مسی سیاه جمله‌ای نوشته شده بود که نجم‌السلطنه همیشه آن را بر زبان می‌راند: “هرکسی آن درود عاقبت کار، که کشت”.
این بیمارستان در حال حاضر توسط سپاه پاسداران اداره می‌شود و زیر پوشش بیمارستان بقیه الله قرار دارد. بیمارستان نجمیه در خیابان حافظ (سابقاً موسوم به خیابان دروازه قدیم یوسف‌آباد) پایین‌تر از خیابان جمهوری اسلامی قرار دارد. بیمارستان یادشده در تاریخ چهاردهم مرداد ۱۳۸۲ با شمارۀ ثبت ۹۴۹۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
