تلویزیون ملی

تلویزیون ملی در ۱ فروردین ۱۳۴۶ خ رسماً افتتاح شد. در آن زمان تجهیزات سخت‌افزاری تلویزیون در اختیار وزارت پست، تلگراف و تلفن بود و محتوای آن توسط اداره تبلیغات و انتشارات تولید می‌شد. در سال‌های بعد گسترش فعالیت‌های رادیوتلویزیونی به سراسر کشور ایجاب می‌کرد تا نهاد یکپارچه‌ای تشکیل شود و از سال ۱۳۵۰ خ تمامی تأسیسات در اختیار سازمان رادیو و تلویزیون ملی قرار گرفت. شاه شخصاً رضا قطبی را به ریاست سازمان منصوب کرد و زمان پخش برنامه‌ها به سرعت زیاد شد.

در سال ۱۳۳۰ تصمیم به ساخت رادیو تلویزیون ملی ایران گرفته شد، به دلیل اینکه تولید تصویر، نیازمند سرمایه خصوصی و هفتگی بود، تامدتی طول کشید. حبیب‌الله ثابت، سرمایه‌دار بخش خصوصی، تأسیس یک فرستنده تلویزیونی را به دولت وقت پیشنهاد داد و مجلس شورای ملی در تیر ماه سال ۱۳۳۷خ، ماده‌ای را که به موجب آن، اجازه داده شد فرستنده تلویزیونی در تهران زیر پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن ایجاد شود، تصویب کرد.

نخستین فرستنده تلویزیون ایران در ساعت ۵ بعد از ظهر جمعه ۱۱ مهر ماه سال ۱۳۳۷خ، اولین برنامه خود را با پخش پیام محمدرضا شاه آغاز کرد.