جمشید سروش سروشیان

سروش سروشیان، جمشید (1293 – 1377 خ)

Soroush Soroushian, Jamshid

تاریخ‌دان، زبان­شناس و پژوهشگر

سروشیان، در شهر کرمان متولد شد. خانوادة او یکی از قدیم‌ترین و ریشه‌دارترین خانواده‌های زرتشتی کرمان بودند. جمشید، تحصیلات ابتدایی را در مدرسة زرتشتیان کرمان گذراند و در دوره‌های بعد در مدارس میسیونرهای مسیحی و سپس انجمن مرسلین کلیسا در اصفهان ادامه داد. وی سال­ها رئیس انجمن زرتشتیان کرمان بود. او از همان سال­های تحصیل در دبیرستان به مطالعه و پژوهش دربارة کیش بهی پرداخت که حاصل آن انتشار نخستین کتاب او با نام فرهنگ بهدینان بود که مشتمل بر واژه‌نامة گویش یا زبان دری زرتشتی است. او مطالعات خود را دربارة دیانت نیاکان خود و تمدن باستانی ایران، از سنین جوانی آغاز نمود و همین امر موجبات آشنایی و همکاری‌های بعدی او با دانشمند برجستة اوستا‌پژوه، ابراهیم پورداوود را فراهم ساخت. آثار او بیشتر دربارة آیین زرتشت است. وی خدمات بسیاری به تاریخ و فرهنگ و ادبیات باستانی ایران به ویژه دین زرتشت نمود. سروشیان، با شاهنامة فردوسی انس و الفتی شگرف داشت؛ بخش‌های بسیاری از شاهنامه را حفظ بود و به مناسبت در گفته‌ها یا نوشته‌های خود بدان استناد می‌جست. درب منزل او همواره به روی محققین، پژوهشگران و سایر علاقمندان به تاریخ ایران باستان و دین زرتشت گشوده بود و او ضمن پذیرایی از آن‌ها، بسیاری از اطلاعات ناب تاریخی، فرهنگی، ادبی و … را بدان‌ها می‌آموخت و از چشمة اوستا و شاهنامه سیرابشان می‌کرد. از آثار او به یاد پیر مغان؛ تاریخ زرتشتیان کرمان در چند صد سال اخیر؛ پندنامة محمد ^(ص) دربارة رفتار با مردم مغلوب؛ شاهنامة هخامنشیان و آب، گرمابه و پاکیزگی نزد زرتشتیان را می‌توان نام برد.