خانۀ مدرس

خانۀ مدرس: عمارت مدرس متعلق به دورۀ قاجار بوده و بر اساس معماری و الگوی سنتی آن زمان ساخته شده است که سه حیاط مرکزی، اتاق‌ها، راهروها، حوض‌خانه و سه در ورودی دارد. خانۀ مدرس تنها محل زندگی او نبود، بلکه محل فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایشان نیز بود. بنابراین این خانه دو فضای اندرونی و بیرونی دارد که بخش اندرونی محل سکونت اهالی خانه و بخش بیرونی متشکل از فضای تدریس، تفسیر و ملاقات‌های مردمی ایشان بود. این خانه محل تردد چهره‌های سرشناس تاریخی از جمله مشیرالدوله، وثوق‌الدوله، مستوفی‌الممالک، ملک‌الشعرای بهار، مؤتمن‌الملک پیرنیا، مصدق و همچنین رضاشاه بوده است. بسیاری از تصمیمات سرنوشت‌ساز تاریخ ایران در این عمارت گرفته شده است.
این عمارت به مدت طولانی رها شده بود تا اینکه در سال 1393 خ حاج محمد انصاری آن را خرید و پس از مرمت و بازسازی به عنوان دارالقرآن و خانۀ موزۀ شهید مدرس احیا شد.
عمارت تاریخی خانۀ مدرس در خیابان امیرکبیر شرقی (امین حضور)، کوچۀ شهید جاویدی (میرزا محمود وزیری)، کوچۀ نصیرالدوله قرار دارد. این خانه در سال 1382 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.