دهالا، مانک­جی نوشیروان‌جی دستور

دهالا، مانک­جی نوشیروان‌جی دستور (1875 – 1956 م)

Dhalla, Maneckji Nusserwanji Dastur

موبد زرتشتی، زبان­شناس و از پارسیان هند

دهالا، متخصص زبان­های ایران باستان بود. او در سال 1901 م، در آموزه‌های پهلوی و اوستایی، در مدرسة سرجمشیدجی در بمبئی پذیرفته شد و زیر نظر خورشیدجی رستم‌جی کاما، استاد زبان‌های ایران باستان، دورة پنج سالة این آموزشکده را در سه سال به پایان رساند و سپس با پشتیبانی جامعة پارسیان هند به امریکا رفت و در دانشگاه کلمبیا با شاگردی ویلیام جکسون، استاد سانسکریت و اوستایی، آموزشش را ادامه داد. او از سال 1904 تا 1907 م، دستیار بهرام گور انکلساریا در انتشار فصل­نامه­ای زرتشتی بود. وی زبان‌های ایرانی و سانسکریت را با نگرش به زبان‌شناسی و فلسفه، آموخت و در ماه مه سال 1908 م، به درجة دکتری رسید. در سال 1935 م، دولت مستعمراتی هند به او لقب شمس‌العلما داد. آثار او دربارة آیین زرتشت است. از آثار او تمدن زرتشتی؛ تاریخ زرتشتی‌گری؛ راه زندگی زرتشت و ادبیات ایران باستان را می­توان نام برد.