عبدالعظیم رضایی

رضایی، عبدالعظیم (1311 – 1387 خ)

Rezai, Abdul – Azim

پژوهشگر

عبدالعظیم رضایی، در شهریار به دنیا آمد و دوران ابتدایی را در همان شهر گذراند. وی در رشتۀ علوم معقول و منقول مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه تهران و در رشتۀ حسابداری و زبان انگلیسی، مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد و هم‌زمان زبان پهلوی را آموخت. او مدرک دکتری خود را در رشتۀ ادیان، از دانشگاه تهران گرفت.

رضایی نویسندۀ پرکاری بود و کتاب‌های فراوانی دربارۀ تاریخ ایران و ایران باستان تدوین و تألیف کرد. شناخته‌ شده‌ترین کتاب رضایی، مجموعۀ چهار جلدی تاریخ ده هزار سالۀ ایران است که بارها تجدید چاپ شده است. او در این کتاب تلاش کرده تا خواننده نمایی یکپارچه از دوره‌های تاریخ ایران بدست آورد. نثر روان و سادۀ او نیز دشواری خواندن رویدادهای تاریخی را آسان می‌سازد و علاقۀ خواننده را برای دنبال کردن رویدادها برمی‌انگیزد.

از دیگر آثار او گنجینۀ تاریخ ایران؛ سرشت و سیرت ایرانیان باستان؛ تاریخ فرهنگ و تمدن ایران؛ 13 هزار پویندگی و پایندگی ایرانیان و انگیزۀ شکست‌ها و پیروزی‌های ایرانیان در جنگ‌ها را می‌توان نام برد. وی در سال 1385 از دانشگاه تاجیکستان دکتری افتخاری تاریخ دریافت کرد.