عیسی بهنام
بهنام، عیسی (1285 – 1363 خ)
Behnam, Isa
ایرانشناس و باستانشناس
عیسی بهنام، در تهران متولد شد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر سپری کرد. او در سال 1308 خ، با نخستین گروه دانشجویان رشته باستانشناسی به فرانسه اعزام شد و در مدت هشت سال اقامت خود در فرانسه، دورۀ مدرسۀ لوور را در باستانشناسی پیش از تاریخ به پایان برد و به اخذ درجۀ لیسانس از دانشکدۀ ادبیات در همین رشته و درجۀ دیپلم از مؤسسۀ هنر و باستانشناسی توفیق یافت.
بهنام، از بنیانگذاران و چهره‌های سرشناس بین‌المللی دانش باستانشناسی در ایران بود. او در سال 1318 خ، به هیأت کاوشهای تخت جمشید پیوست و از سال 1320 خ، تدریس در گروه باستانشناسی دانشگاه تهران را آغاز کرد و چون او از اولین استادان دانشگاه تازه تأسیس تهران بود، بسیاری از باستان‌شناسان کنونی ایران به صورت مستقیم یا به واسطه، از شاگردان او به شمار می‌آیند. وی پس از بازگشت به ایران در اولین فعالیت خود، در افتتاح و راه‌اندازی موزة ایران باستان با وزارت فرهنگ همکاری نمود و از سال 1318 تا 1325 خ، به عنوان مسئول موزة ایران باستان فعالیت کرد. وی در سال 1319 خ، رسماً به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به جای اریخ اشمیت، ریاست هیأت علمی تخت جمشید را برعهده گرفت. از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به نمایندگی رسمی ایران در کنگرة بین‌المللی مردم‌شناسی در پاریس (1960م) و نمایندگی رسمی ایران برای حمل اشیاء مربوط به نمایشگاه هفت‌هزار سال هنر ایران در پاریس و افتتاح آن در سال 1963 م، اشاره کرد.
دکتر بهنام به واسطة علاقه‌ای که به مطالعه و معرفی سنت‌های بومی ایران داشت، موزة مردم‌شناسی ایران را پایه‌گذاری کرد. او موفق به دریافت درجات دکتری و استادی افتخاری شد. وی تا سال 1346 خ، مدیرگروه باستانشناسی دانشگاه تهران بود.
از آثار به جای مانده از این پیر باستانشناسی ایرانی، هنر ایران در دوران هخامنشیان (ترجمه)؛ آثار هفت هزار سالة دشت قزوین (مقاله)؛ آثار هنری ایران در موزه‌های جهان (مقاله)؛ پارسه‌گرد آرامگاه کوروش بزرگ (مقاله)؛ پارس‌ها و مادها (مقاله)؛ پدران ما که بودند و از کجا به این سرزمین آمدند؟ (مقاله)؛ تاریخ ایران از روی آثار گذشته (مقاله) و … را می‌توان نام برد.