فریدون آدمیت

فریدون آدمیت

تخلص:  ……….

قرن:  چهاردهم هجری

سال تولد ـ فوت:  1299 ـ 1387 خ

محل تولد ـ زندگی ـ فوت:  تهران ـ تهران ـ تهران

دوران:  پهلوی؛ جمهوری اسلامی

آثار:  امیرکبیر و ایران؛ اندیشه‌های میرزا فتحعلی آخوندزاده؛ تاریخ فکر از سومر تا یونان و روم؛ اندیشه‌های میرزا طالبوف تبریزی؛ اندیشة ترقی و حکومت قانون ـ عصر سپهسالار

توضیح:  به نظـر سیروس علـی‌پور، در عرصـة تاریخ‌نـویسی معاصر، هیچ نامـی به اندازة نام آدمیت معتبر نیست. به جـای تلنبار کردن سلسلة حوادث و رویدادها، به شناخت و کشف علل آن‌ها همت می‌گماشت، به تبیین و تمایل آن‌ها می‌پرداخت و تاریخ‌نویسی را از شکل مرسوم تا سطح نوشتن دربارة اندیشه و فکر ارتقا می‌داد. ایده‌های تجدد را از میان انبوه واقعیات و از لابه‌‌لای اسناد و مدارک مدفون در بایگانی‌ها بیرون می‌کشید و تحویل آیندگان می‌داد. امروز که به آدمیت فکر می‌کنیم، می‌بینیم بدون نوشته‌های او از نواندیشی و نواندیشان پیش از مشروطه این شناخت را به دست نمی‌آوردیم، به اهمیت آنان درورود به دنیای معاصر پی نمی‌‌بردیم و بین آنان و دیگرانی که گاهی به این سو و گاهی به آن سو می‌غلتیدند، تفاوت نمی‌گذاشتیم. آدمیت به تاریخ‌نویسی ایران شکل عملی داد، به آن آبـرو بخشید، آن را از انحطاطی که دچارش بود، بیرون آورد و به نسل‌های خود آموخت که چگونه به تاریخ بنگرند و رگه‌ها و جریان‌های فکری دوران ساز را دنبال کنند.