لیلا عراقیان
طراح و معمار پل طبیعت
1363 خ –
لیلا عراقیان، در سال 1363 خ و در تهران به دنیا آمد. شهرت وی به خاطر معماری و طراحی پل طبیعت در تهران می‌باشد. وی در رشتة ریاضی دیپلم گرفت و به نقاشی هم علاقه داشت؛ از اینکه می‌دید معماری ترکیبی از ریاضیات و نقاشی است به این رشته علاقه‌مند شد. او در سال ۱۳۸۰ خ در دانشگاه شهید بهشتی تحصیل در رشته معماری را آغاز کرد. او تحصیلات خود را در سطح فوق‌لیسانس در دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور کانادا ادامه داد. او از اعضای مؤسس شرکت سازه‌های پارچه‌ای دیبا نیز می‌باشد.
وی در سال ۱۳۸۷ خ در مسابقه طراحی پل طبیعت شرکت کرد و در سال ۱۳۸۸ خ طرحش برگزیده شد. پل طبیعت در سال ۱۳۹۳ خ افتتاح شد.
او در خصوص آشنایی با پروژه‌های منطقه عباس‌آباد تهران می‌گوید: «فکر می‌کنم سال ۸۵ بود که به خاطر تبلیغاتی که کرده بودیم برای کار در این اراضی دعوت شدیم. کار آلاچیق‌های بوستان را به عهده گرفتیم. یک محوطه بود که سقف اسپیس فریم داشت. یک پوشش ساده و صاف بود و هفتصد مترمربع پارچه داشت. در بازار گل هم پلی بود که قرار بود دو طرف پارک را به هم وصل کند. کار ما در واقع طراحی پوشش پارچه‌ای بود که دو طرف قرار گیرد. هر قطعه آن هزار مترمربع بود. آب‌وآتش دارای یکپارچه یک‌تکه است، ولی در بازار گل، هر یک از قسمت‌های پل با استفاده از سه تکه پارچه درست شده است. بعد از اینکه پروژه‌های آمفی‌تئاتر آب‌وآتش، بازار گل و پل ابریشم دو را به عهده گرفتیم، در مرحله طراحی این پروژه‌ها بودیم که فراخوان طراحی پل طبیعت که آن زمان نامش پل پیاده شهید مدرس بود، مطرح شد. طرح چهارپایه، طرح دوم من بود. طرح اول که در مسابقه هم شرکت کرد، قسمت روی اتوبانش از اینکه هست خیلی ساده‌تر بود. اولین ایده در مورد این طرح این بود که این پل قرار نیست فقط مکانی برای وصل کردن دو نقطه به هم باشد، بلکه قرار است ادامه دو پارک و فضایی برای ماندن باشد. نکته دوم این بود که بیاییم به جای اینکه دو نقطه را در دو پارک به هم وصل کنیم، طوری طراحی کنیم که در هر دو طرف پخش شود و به همه نقاط کلیدی دو پارک هم متصل شود که این ایده تا حدی اتفاق افتاد. در درجه سوم می‌خواستیم نقاطی با کمترین درخت را پیدا کنیم و ستون‌ها را آنجا کار بگذاریم. طرح اولیه هم بنابر این بود که فرم به شکل درخت باشد؛ البته تصور این نبود که یک ستون درختی داشته باشیم. تک‌ستون‌های پراکنده‌ای مدنظر بود. مسئله دیگری که مدنظرمان قرار گرفت این بود که معمولاً پل‌ها چون قرار است بهینه ساخته شوند، طراحی صاف دارند. این یک نوع پرسپکتیو یک نقطه‌ای ایجاد می‌کند که آدم را مجبور به رفتن می‌کند. ما پل را به صورت قوسی کشیدیم تا رهگذر انتهای مسیر را نبیند و این پیچ و خم سرعت آدم را کم می‌کند. در مرحله دوم قرار شد کار با همان ایده اولیه کمی تحقیق شود؛ یعنی قرار شد طرحی بدهیم که تمرکز اولیه آن روی اتوبان باشد، ولی زبانی داشته باشد که اگر لازم شد بعداً بتواند ادامه پیدا کند. مسئله دیگر این بود که قرار شد پل کمی نمادگراتر باشد و خیلی ساده و معمولی نباشد. در مرحله دوم مسابقه تمرکز را روی بخش اتوبان گذاشتیم و مسیرها خلاصه شد؛ اما الآن یک سری مسیرهایی داریم که روی خطوط توپوگرافی زمین حرکت می‌کند و در هر دو پارک پخش می‌شود. دو طبقه بودنش دو نوع دسترسی به پل را ایجاد می‌کند. در مرحله دوم چهارپایه بودن مطرح شد و آن چیزی که امروز می‌بینید در واقع پیشرفته شده همان طرح مرحله دوم است.»
لیلا عراقیان، در بازسازی پوشش پارچه‌ای سقف و نمای استادیوم بی‌سی پلیس در ونکوور کانادا که توسط شرکت آلمانی هایتکس تنستایل استراکچرز انجام شد، به عنوان دستیار فنی فعالیت داشته است.
او در مسابقة طراحی فضاهای ورزشی، دومین کنفرانس سازه و معماری ۱۳۹۰ خ برندة جایزة دوم شد و همچنین در مسابقه کوشک جهانی به همراه بابک رستمیان و علیرضا برهانی رتبة دوم را کسب نمود. وی همچنین در دانشگاه تهران، دانشگاه علم و صنعت، دانشگاه آمریکایی دوبی و دانشگاه آنهالت آلمان، سخنرانی‌هایی در زمینة تاریخچة سازه‌های پارچه‌ای در ایران، معرفی شرکت دیبا و پروژه پل طبیعت انجام داده است.