محله دربند

محله دربند: این محله حدود 200 سال قدمت دارد. از پایه‌گذاران سکونت در منطقۀ دربند دو نفر از اهالی طالقان بودند که به این منطقه کوچ كردند و در آنجا تشکیل خانواده دادند. این منطقه به دلیل آب و هوای خوش و باغ‌های سرسبز از زمان قاجار مورد توجه پادشاهان و شاهزادگان بود و قنات موجود در دربند آب کاخ سعدآباد را تأمین می‌کرد. این منطقه در قدیم مرکز علوم غیبیه، خفیه و دعانویسی بود، کامران میرزا نایب‌السلطنه، پسر سوم ناصرالدین شاه سالی یک بار به این محل برای گرفتن دعا مراجعه می‌کرد.
به دستور رضاشاه پهلوي یک میهمان‌پذیر در دربند ساخته شد که گفته شده نخستین میهمان‌پذیر خوب ایران به شمار می‌آید، همچنین به دستور وی چند ویلا نیز در اطراف دربند ساخته شد.
ایدۀ ساخت تندیس کوهنورد در میدان سربند را در سال 1337 خ حسن وجدان‌خوش که از کوهنوردان باسابقه در ایران بود، مطرح کرد. این مجسمه به پاس قدردانی از امیر شاه قدمی ساخته شد. او در کوهنوردی، چتربازی و اسکی ماهر بود. شاه قدمی در عملیات نجات یک فروند هواپیمای آمریکایی که در قله زردکوه در سال 1340 خ سقوط کرده بود، جان سرنشینان این هواپیما را نجات داد. به پاس این عملیات، از طرف کندی، رئیس‌جمهور وقت آمریکا به او مدال شجاعت داده شد، سپس به عنوان مدل به رضا لعل ریاحی، استاد دانشگاه هنرهای زیبا و مجسمه‌ساز معرفی شد. شاه قدمی به مدت هشت ماه، روزی هفت ساعت ژست می‌گرفت تا پیکر مجسمه تراشیده شود. این تندیس در سال 1341 خ در میدان سربند كار گذاشته شد.