محله درکه

محله درکه: به ‌معنای درۀ کوچک درکه از شمال و غرب به رشته‌کوه توچال و از شرق به ولنجک و از جنوب به خیابان سئول محدود می‌شود. برخی نیز آن را مرتبط به نوعی کفش به نام «درگ» می‌دانند که برای حرکت در برف در این منطقه استفاده می‌شده و بعدها در گویش مردم از درگ به درک تغییر یافته است. هنگام گودبرداری و احداث بنای امامزاده سید محمد والی، سنگ‌ قبرها، تنورهای قدیمی و هاونگ‌های سنگ‌تراش خورده‌ای کشف شد که قدمت این منطقه را به حدود قرن پنجم هجری می‌رساند. جنگل و آبشار کارا، آبشار جوزک، قله چین کلاغ، پلنگ چال، آب سپید و هفت چشمه از معروف‌ترین جلوه‌های طبیعی درکه هستند.