محله قیطریه

محله قیطریه: قیطریه در قدیم شکارگاه شاهان قاجار بوده است. باغ قیطریه که اکنون قسمتی از آن به شکل پارک باقی مانده دارای درختان کهنسال و به صورت جنگل طبیعی بوده است. کشف گورهایی متعلق به اقوام آریایی، پیشنیۀ سکونت انسان در این محله را به 3000 سال پیش می‌رساند. باستان‌شناسان پس از بررسی‌های انجام شده در محوطه مقابل دیوار شرقی پارک قیطریه (که در آن زمان محل دپوی زباله شهرداری بود) به این نتیجه رسیدند که تهرانی‌های باستان، از اختلاف سطح صخره‌های طبیعی منطقه برای زدن خیمه و خرگاه استفاده می‌کردند. آنها به روش آبا و اجدادیشان زندگی شبانی داشتند و دامدار بودند. پس از آنکه اقوامی از بروجرد لرستان، این منطقه را پایه‌گذاری کردند، در ابتدا تنها 50 نفر در آن سکونت داشتند. با وجود اهمیت زیاد و حجم بالای آثار به دست آمده، از این منطقه متأسفانه اطلاعات مفیدی از آنها در آرشیو میراث فرهنگی استان تهران وجود ندارد.
باغ بزرگی که اکنون در این محل قرار دارد، ابتدا متعلق به نظام‌الدوله و آصف‌الدوله بوده که میرزا علی اصغرخان اتابک ملقب به «امین‌السلطان»، نخست‌وزیر ناصرالدین شاه این باغ را خریداری کرد و برای سهولت در رفت و آمد به کاخ صاحبقرانیه، برای خودش در آن خانه‌ای ساخت. این باغ بزرگ اکنون پارک قیطریه است.

در منطقه قیطریه بزرگ‌ترين گورستان عصر آهن پيدا شده كه مي‌توان گفت يكي از بزرگ‌ترين اكتشافات در زمان پهلوی دوم در مورد تهران است. مساحت اين قبرستان 5000 مترمربع است و حدود 350 گور و تعداد زيادي ظرف‌هاي سفالي، ابزار و زيور‌آلات در آن پيدا شده است.