محمدرضا شفیعی کدکنی
محمدرضا شفیعی کدکنی
تخلص: م. سرشک
قرن: چهاردهم هجری
سال تولد ـ وفات: 1318 خ ـ ……….
محل تولد ـ زندگي ـ وفات: کدکن ( از توابع نیشابور) ـ نیشابور، مشهد، تهران ـ ……….
دوران: پهلوی؛ جمهوری اسلامی
آثار: شعر امروز خراسان؛ در کوچه باغ‌های نیشابور (مجموعه اشعار)؛ بوی جوی مولیان (مجموعه اشعار)؛ صور خیال در شعر فارسی؛ منطق‌الطیر (تصحیح)
توضیح: شفیعی کدکنی شاعر و پژوهشگر است. او به جز تدریس در دانشگاه تهران، پژوهش‌ها و تصحیح‌های ادبی گسترده و پراهمیتی در زمینة ادب فارسی و فرهنگ ایرانی منتشر کرده است. او از دورة جوانی، با توجه به شیوة هندی، شعرگویی را آغاز کرد، اما بسیار زود به صف نسل دوم شاعران یغمایی درآمد و با در کوچه باغ نیشابور به تثبیت و شهرت رسید. شعرهای او آمیزه‌ای از نوگرایی و سنت‌اندیشی است و مسائل اجتماعی و فرهنگی در آن‌ها برجستگی خاصی می‌یابد. او سال‌هایی چند از زندگی‌اش را به خاطر فرصت‌های مطالعاتی یا تدریس در فرنگ سپری کرده است و به ویژه، از دهة 1360 به بعد، در مقام یکی از مهم‌ترین ادیبان روزگارش شناخته شده است. از او ترجمه‌هایی نیز از برخی از متن‌های قدیم عربی و شعر معاصر عربی در دست است.