محمدرضا محرری

روانپزشک و ادیب

1307 – 1395 خ؟

محمدرضا محرری، در سال 1307 خ و در شیراز به دنیا آمد. او در سال 1335 خ مدرک دکتری پزشکی عمومی خود را دریافت کرد. پس از آن سه سال دورۀ دستیاری روانپزشکی را در دانشگاه شیراز و یک سال را در بخش روانپزشکی بیمارستان اعصاب و روان دانشگاه آمریکایی بیروت گذراند. وی از سال 1344 تا 1347 خ دستیار بالینی بخش روانپزشکی دانشگاه ادینبورگ اسکاتلند بود.
دکتر محرری، در سال 1350 خ نخستین درمانگاه سرپایی معتادین و آموزش برنامۀ ترک اعتیاد به پزشکان و مددکاران در سراسر کشور را بنیان نهاد.
از فعالیت‌های وی می‌توان به این موارد اشاره کرد: مشاورة کمیتة کارشناسان مواد مخدر سازمان بهداشت جهانی در ژنو (1354 تا 1364 خ)؛ عضو کالج سلطنتی روانپزشکی انگلستان (از سال 1354 خ)؛ استاد مدعو از سوی انستیتوی مواد مخدر واشنگتن (1356 خ)؛ عضو هیأت ممتحنة دورۀ تخصصی روانپزشکی (1358 تا 1374 خ)؛ عضو کمیتة بهداشت روانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (1368 تا 1374 خ)؛ ریاست انجمن روانپزشکان فارس (1368 تا 1376 خ)؛ عضو وابستۀ فرهنگستان علوم پزشکی (1371 خ)؛ عضو گروه طب اسلامی – سنتی فرهنگستان علوم پزشکی (1381 خ)؛ ریاست بخش روانپزشکی بیمارستان چمران شیراز.
دکتر محرری، علاوه بر فعالیت‌های علمی و دانشگاهی، علاقۀ بسیاری به ادبیات و فرهنگ ایران داشت و شعر می‌سرود و خط نستعلیق را با ظرافت و پختگی بسیار می‌نوشت. او مقاله‌های گوناگونی در زمینۀ عرفان و ادبیات نوشته است. وی کتاب ده جلدی «ذخیرۀ خوارزمشاهی» اثر اسماعیل بن حسن جرجانی (قرن ششم هجری) را تصحیح کرده است که چند جلد از آن توسط فرهنگستان علوم پزشکی، به چاپ رسید.
انجمن مفاخر فرهنگی استان فارس، پروفسور محرری را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان و چهره‌های برتر کشور معرفی و نشان مفاخر فارس را به او اهدا کرد.
دکتر محرری، در آبان 1395 در 88 سالگی و در شیراز درگذشت.