منوچهر ستوده
ستوده، منوچهر (1292 – 1394 خ)
Sotoudeh, Manouchehr
ایران‌شناس، جغرافی‌دان و پژوهشگر
منوچهر ستوده، در تهران به دنیا آمد. پدرش اصالتاً مازندرانی و مادرش تفرشی بود. او در سن هفت سالگی به مدرسه ابتدایی آمریکایی رفت و دبیرستان را در مدرسۀ البرز گذراند . در سال 1317 لیسانس خود را در رشتۀ ادبیات فارسی دریافت کرد و به تدریس در دبیرستان‌ها پرداخت. وی سپس مدرک دکتری خود را نیز دریافت کرد و به دعوت انجمن فولبرایت، برای سفر مطالعاتی به آمریکا رفت. پس از آن به عضویت انجمن ایران‌شناسی به ریاست ابراهیم پورداوود درآمد و به آموختن زبان پهلوی پرداخت. ستوده، استادیار دانشگاه تهران بود و بعدها به درجۀ استادی نائل شد. او تا سال 1381 در کنگره‌های مهم ایران‌شناسی، همچون کنگرۀ بین‌المللی تاریخ و هنر و باستان‌شناسی ایران در دانشگاه اکسفورد و کنگرۀ بین‌المللی ابوریحان در پاکستان سخنرانی کرد. از آثار او از آستارا تا استرآباد؛ جغرافیای تاریخی شمیران؛ تاریخ گیلان و دیلمستان و فرهنگ بهدینان را می‌توان نام رد.