موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران
موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران: ساختمان مرکزی آن متعلق به سعید مالک ملقب به لقمان‌الملک در سال 1314 بنا شده است. این بنا در سال 1353 توسط دفتر فرح پهلوی خریداری و در اختیار انجمن شاهنشاهی فلسفه ایران به دکتر حسین نصر واگذار شد. ساختمان شماره دو در سال 1315 توسط علی اتحادیه احداث و در سال 1344 به داوود القانیان واگذار شد. این ساختمان نیز در سال 1356 توسط دکتر حسین نصر خریداری شد و به انجمن اضافه شد.
پایه‌گذار موسسه پژوهشی حکمت ایران در ابتدا سید حسین نصر بود که به تشویق ریموند کلیبانسکی، رئیس وقت مؤسسۀ بین‌المللی فلسفه در فرانسه، این مؤسسه را با نام اولیه «انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفۀ ایران» و به منظور معرفی نوشته‌ها و پژوهش‌های انجام شده در مورد فلسفه و عرفان در ایرانِ پیش و پس از اسلام و برای آشنایی ایرانیان با مکتب‌های فکری فلسفه غربی و شرقی بنیانگذاری کرد. این موسسه پس از انقلاب ۱۳۵۷ تا سال ۱۳۶۱ اجازۀ فعالیت نداشت و در سال ۱۳۶۳، انجمن حکمت و فلسفۀ ایران و ۱۲ مؤسسۀ دیگر زیر نظر وزارت علوم و مؤسسۀ مطالعات فرهنگی (پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی کنونی) به فعالیت خود ادامه داد. در آذر ماه ۱۳۷۷ انجمن به طور رسمی ثبت شد و در سال ۸۰ به «مؤسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفه ایران» تغییر نام داد و با تغییر هدف شروع به کار کرد.
این موسسه که در خیابان حافظ، خیابان نوفللوشاتو، نرسیده به خیابان ولیعصر قرار دارد، در بیست و پنجم 1383 با شماره 11204 به ثبت آثار ملی ایران رسیده است.
