ميدان پاقاپق یا اعدام (محمديه)

ميدان پاقاپق یا اعدام (محمديه): در ابتدا در محل این میدان تپه‌ای خاکی قرار داشت که روی آن ستون گرد آجری کوتاهی ساخته بودند. بر روی این ستون پاقاپق (پایه دار) قرار داده می‌شد و مجرمان را در آن سر می‌بریدند و مردم در پای آن اجتماع می‌کردند. همین امر سبب شده بود تا آن را پاقاپق بنامند. دروازۀ محمدیه واقع در این میدان که در جنوب محلۀ بازار تهران است، تنها دروازه‌ایست که همچنان پابرجاست، هنوز بر بدنه آن شیر طلایی به چشم می‌آید.
در زمان ناصرالدین شاه قاجار حصار صفوی را به خاطر توسعه شهر و به فرمان شاه خراب کردند، با پر کردن خندق ضلع جنوبی خیابان مولوی پدید آمد و در تقاطع خیابان مولوی و خیابان دروازه غار میدانگاهی ایجاد شد که امروزه میدان “محمدیه” نام دارد. بنابراین بساط اعدام از سبزه میدان بازار جمع و به فضایی بیرون از دروازه نو انتقال داده شد. از آنجا که دروازه نو در زمان محمدشاه ساخته شده بود، به نام “محمدیه” نامیده شد.

پس از مشروطیت، سر بریدن کاری وحشیانه محسوب شد. به همین دلیل به جای آن تپه خاکی که به مرور زمان تخریب شده‌ بود و به جای قاپق میان میدان، تختگاهی دیواردار ساخته شد که بر رویش تیرک چوبی و طناب‌دار نصب نمودند و عمل سر بریدن جای خود را به اعدام با طناب دار داد. با تغییر شیوه اعدام، نام میدان نیز از «پاقاپق» به «اعدام» تغییر یافت.