مينورسكي، ولاديمير فئودوروويچ

مينورسكي، ولاديمير فئودوروويچ (1877 – 1966 م)

Minorskii, Vladimir Feodorovich

ايران‌شناس و زبان‌شناس روسي

مینورسکی، از سال 1896 تا 1900 م، در دانشگاه مسکو به تحصیل حقوق پرداخت و سپس مشغول آموختن زبان‌های شرقی در مؤسسة لازارُف شد. وی در سال 1903 م، به خدمت وزارت امور خارجة روسیه درآمد و از سال 1904 تا 1908 م، در ایران، در شهر تبریز، خدمت کرد. او روسیه را در جریان انقلاب 1917 ترک کرد و از سال 1923 م، به تدریس زبان و ادبیات فارسی و تاریخ ایران در مدرسة زبان‌های شرقی لندن و در سال 1937 م، استاد زبان فارسی در دانشگاه لندن شد. او به زبان‌های فرانسه، انگلیسی، ایتالیایی، آلمانی، لاتینی، یونانی، عربی، فارسی، ترکی، ارمنی و گرجی آشنایی کامل داشت و به همۀ این زبان‌ها می‌توانست کتاب بخواند و از آن‌ها استفاده کند. در ماه مي 1962 م، در انجمن پادشاهي آسيايي لندن، مراسم پرشور و محبت‌آميزي در تجليل از مقام مينورسكي برگزار گرديد و در آنجا از طرف رئيس انجمن، مدال طلاي انجمن، به او اهدا شد. او سه کتاب از بارتولد را که متضمن پژوهش‌هایی دربارۀ آسیای مرکزی، به ویژه ایران است، با همکاری همسرش، از روسی به فارسی ترجمه کرد. مینورسکی برای آثارش در زمینة تاریخ، ادبیات، جغرافیا و فرهنگ فارس‌ها و کردها و لرها شهره است. از شاهكارهاي علمي مينورسكي، نوشته‌هاي او درباره فرقة اهل حق و همچنين ترجمه و شرح كتاب حدود العالم است. از دیگر آثار او لرها و لرستان؛ کردها نوادگان مادها؛ ایران، دین و تاریخ آن؛ حماسة ملی ایرانیان؛ عوامل جغرافیایی در هنر ایران و … را می‌توان نام برد.