میرابوالقاسم حسینی موسوی مشهور به میرفندرسکی
تخلص: ……….
قرن: دهم و یازدهم هجری
سال تولد – فوت: حدود 970 – 1050 ق
محل تولد – زندگي – فوت: فندرسک (از توابع استرآباد) – هندوستان – اصفهان
دوران: شاه عباس بزرگ و شاه صفی صفوي؛ پادشاهان هندوستان
آثار: صناعیه (رساله)؛ مهارت (شرح)؛ فی الحرکت (مقاله)
توضیح: میرفندرسکی، به فارسی شعر می‌سرود و قصیده‌ای حکیمانه، با لحن تندِ اشراقی و عرفانی دارد، که مشهور است. تذكره‌نويسان او را از نظر اخلاقی نه تنها در زمان خود، بلكه در همة عهدها و زمان‌ها بي‌مانند شمرده‌اند، زیرا او مردي دانا، وارسته و صوفي‌منش بود و با مردمِ حتی تنگ مايه مي‌جوشيد. میر در علوم زمان خود خصوصاً در هندسه، ریاضیات و کیمیا صاحب نظر بوده و در پاره‌ای از این موضوعات آثاری به او منسوب است. از آثاری که از او در دست است و نیز از روش و دیدگاه‌های فکری و فلسفی شاگردان او و تألیف آنان معلوم می‌شود که میر در کار تعلیم و تربیت از استادان حکمت مشاء بوده و کتب ابن‌سینا را تدریس می‌کرده است.