میرزا عباس مشهور به فروغی بسطامی

 

تخلص:  مسکین و فروغی

قرن:  سیزدهم هجری

سال تولد ـ فوت:  1213 ـ 1274 ق

محل تولد ـ زندگی ـ فوت:  عتبات ـ ساری، تهران ـ تهران

دوران:  قاجاریه

آثار:  دیوان اشعار

توضیح: روانی شیوة بیان و سوز و گداز عرفانی که در اشعار فروغی هست، وی را در شاعری، مقامی والا داده و موجب شهرتش شد. بعضی از غزل‌های او، با اینکه مضمون نو و مطالب تازه‌ای ندارد، به سبب زیبایی آهنگ و فصاحت بیان، رواج و شهرت بسیار یافته است.

کی رفتـه‌ای زدل که تمنـا کنم تو را؟		کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده‌ای که شوم طالبِ حضور		پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدی که من		با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
خواهـم شبی نقاب ز رویت بـرافکنم		خورشید کعبه ماه کلیسا کنم تو را

فروغی که از بهترین غزلسرایان قرون اخیر است، ابتدا مسکین تخلص مي‌کرد، بعدها به نام امیـرزادة فروغ‌الدوله، یکی از پسران شجاع‌السلطنه، تخلص خود را به «فروغی» تغییر داد.