میرزا محمدعلی صائب تبريزي اصفهانی مشهور به صائبا

 

تخلص:  صائب

قرن:  یازدهم هجری

سال تولد – فوت:  1016 – 1081 ق

محل تولد – زندگي – فوت:  اصفهان – اصفهان، هند، هرات، كابل – اصفهان

دوران:  شاه عباس دوم صفوی؛ شاهجهان (پادشاهان هندوستان)

آثار:  مرآة الجمال؛ آرايش نگار؛ واجب الحفظ؛ قندهارنامه (مثنوی)؛ محمود و ایّاز (مثنوی)

توضیح:  پدر صائب، ميرزا عبدالرحيم از رؤساي صنف تجار و در زمان خود بازرگان محترم و معتبري بود. خانوادة صائب جزو هزار خانواری بودند كه به دستور شاه عباس اول صفوي از تبريز به محلة عباس‌آباد اصفهان كوچ داده شدند، این مردم را تبریزی‌های اصفهان می‌نامیدند. خاندان صائب همگي اهل فضل و دانش بودند.

صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. او در سال ۱۰۳۴ ق از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسن‌الله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاهجهان، عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه برد. وي در آنجا قطعه‌اي دربارة تاريخ جلوس آن پادشاه سروده است، كه مورد پسند پادشاه گوركاني واقع شده و به صائب، منصب ‌و صلة فراوان داد. اشعار اخلاقی داشته است.

صائب تبريزي در سن 65 سالگي درگذشت و در اصفهان به خاك سپرده شد.