نثر قرن دوازدهم (نثر دوره قاجار، دوره مشروطه)
نثر قرن دوازدهم (نثر دوره قاجار، دوره مشروطه)
نثر این دوره نثر بین دوره قدیم و جدید است. در دوران قاجار، نثر فارسی دچار آشفتگی شد و سبك‌هاي گوناگون در قالب نوگرایی ادبی بروز کرد که علل آن را می‌توان در موارد زیر جستجو کرد:
– نشر كتاب‌هاي خطي زياد در بين مردم و ترغیب به تعلیم و تربيت
– امنيت نسبی كه بعد از فتوحات آغامحمد‌خان و پادشاهي فتحعلي شاه در ايران به وجود آمده بود.
– دگرگونی بزرگ فرهنگی در اروپا و تبعات آن در ایران.
– ارتباط و ایجاد روابط گسترده‌تر ایران و اروپا، به ویژه با فرانسه.
– گسيل داشتن گروهي از دانش‌آموزان به اروپا و آشنايي با دانش نوین، فرهنگ و آداب اروپاييان.
– تأسيس چاپخانه در ايران و بالا رفتن کمیت و کیفیت نشر كتاب‌هاي قديم و جديد و توزیع بهتر آن.
– چاپ روزنامه و خبرنامه در ايران و در نتیجه بالا رفتن سطح فرهنگ عمومی.
– تأسيس دارالفنون و تدریس معلمان فرنگي، در اين مدرسه و توزیع و مطالعة جزوه‌هاي استادان فرنگي
– ترجمة كتاب‌هاي خارجي به ويژه كتاب‌هاي فرانسوي، توسط مترجمان زبردست مانند محمدطاهر ميرزاي
– قاجار … .
از پيشروان نوگرايي ادبي در اين دوره مي‌توان قائم مقام فرهاني، ميرزا محمد ابراهيم نواب تهراني مشهور به بدايع نگار، ميرزا جعفر حقايق نگار، ميرزا حسن فسائي، مجد الملك، روحي، رضا قلي‌خان هدايت و … را نام برد كه البته قائم مقام فراهاني در اين ميان پيشرو بود و بقيه از سبك او پيروي مي‌كردند.