. هانيبال، آکاردی نستویچ
. هانيبال، آکاردی نستویچ (علی هانیبال) (1890 – 1966 م)
Hanibal, Acardi Nestorich (Ali)
ايرانشناس ليتوانيايي
هانیبال، در روسیه متولد شده و از نوادگان پوشکین، شاعر معروف روسیه، بود. او به علت علاقة شدیدی که به زبان، ادبیات و فرهنگ ایران داشت در دوران جوانی به ایران مهاجرت کرد و پس از تغییر دین نام خود را از آرکاردی نستوویچ به علی تغییر داد. او در سالهای 1335 تا 1338 خ، اولین نشریة تخصصی «مردمشناسی» را با همان نام «مردمشناسی» با کمک ادارة هنرهای زیبای کشور انتشار داد. او همچنین از مؤسسان «بنگاه مردمشناسی» بود، اساس‌نامة این بنگاه در سال 1316 خ به تصویب شورای عالی معارف عالی رسید که بعدها به «موزة مردم شناسی» تغییر نام داد. هانیبال مردي با سواد، مطلع و ايرانشناس بود و چند زبان اروپايي را در نهايت خوبي ميدانست. او به جمعآوري آداب و رسوم و ترانهها، تعزيه و قصهها و مراسم زورخانه، همت گماشت و يادداشتهاي بسياري گردآورد. او در همکاری با چرولّی، سفیر ایتالیا در ایران، از سال 1329 تا 1333 خ، تعزیه‌نامه‌های خطی را گردآوری کرد و به کتابخانة واتیکان اهدا کرد. فهرست این دو مجموعه را دو خاورشناس ایتالیایی، اتوره رُسی و آکسیو یومباچی، به صورت کتاب در سال 1961 م، در ایتالیا منتشر کردند. مشاهیر علیشاهی به او لقب «صابر علیشاه» داده بودند. از کارهای فرهنگی بی‌شمار هانیبال می‌توان به پژوهش‌های وی در خصوص گردآوری بازی بچه‌ها، باورها، لالایی‌ها و ترانه‌های عامیانه نیز اشاره کرد و تا حدودی تحقیق فولکور ایران وامدار اوست. او همچنین موزة قزوين و موزة آبادان را تأسيس كرد. وی پس از مرگ، در شهر امامزاده قاسم گلاب‌درّه دفن شد ولی سنگ قبر این مرد بزرگ مدتی است از بین رفته و محل دفن او نامشخص است.