هينتس، والتر
هينتس، والتر (1906 – 1992 م)
Hinz, Walther
ايرانشناس و فرهنگ نگار آلماني
هینتس، یکی از دانشمندان شاخص در میان ده‌ها ایران‌شناس آلمانی است که در دو سدة گذشته پژوهش‌های بنیادین و بی‌همتایی را به جامعه ایران‌شناسی عرضه داشته است. او در بسیاری از حوزه‌های مطالعات ایرانی، همچون تاریخ و تمدن هخامنشیان، ساسانیان، زرتشت‌شناسی، کتیبه‌شناسی، تاریخ صفویه و علم اوزان و مقادیر، صاحب پژوهش‌هایی ناب و گسترده بود که در کتاب‌ها و مقاله‌های بی‌شماری منتشر شده‌اند. او متخصص خط و زبانهای ایرانی و تمدن ایلام بود، داراي درجة دكتری افتخاري از دانشگاه تهران بود. هینس، در حین تکمیل پایان‌نامه‌اش در رابطه با تاریخ فرهنگ روسیه در دوران تزار پیتر بزرگ، توجه‌اش به ایران معطوف گردید و همین امر سبب شد که پس از آن در رابطه با ایران‌شناسی به تحقیق بپردازد. معلم اصلی او در این زمینه «هانس هاینریش شدر» بود. وی در سال 1934 م، استوارنامة شایستگی تدریس دانشگاه در مطالعات اسلامی را تحت عنوان «دستیار شدر» به دست آورد. وی از سال 1960 م، بیش از پیش به موضوعات ایران باستان علاقه پیدا کرد و از بسیاری مطالعات پیشین خود، در مورد تاریخ عصر جدید دست کشید. علاقة روز افزون او از آن پس به مطالعه دربارة تمدن و زبان هخامنشیان و ایلام باستان جلب شد. هینتس، با اینکه باستان‌شناس نبود، ولی عضو انستیتوی باستان‌شناس آلمان بود. وی در سال 1937 م، مقام پروفسوری در تاریخ و فرهنگ خاورمیانه به دست آورد. وی در جنگ جهانی دوم در ترکیه بسر برد و با استفاده از این فرصت مجموعة خطی کتابخانة استانبول را کاوید. او در سال 1957 م، به عنوان رئیس بخش ایران‌شناسی دانشگاه تهران دکتری افتخاری دریافت کرد. او شاگردان بسیاری را در زمینة ایران‌شناسی تربیت کرد از آن جمله هاید ماری کخ، نجات گونویچ، میر کمال بنی‌پور، پاول لوفت و از برجسته‌ترین آن‌ها پرویز رجبی بود. آخرين كتاب او كه از مهمترين كارها و حاصل سالها كوشش و دقت نظر بود، فرهنگ ايلامي نام دارد. از دیگر آثار او تشکیل دولت ملی در ایران؛ داریوش و ایرانیان؛ یافته‌های تازه از ایران باستان؛ دنیای گمشدة عیلام؛ سفرنامة ایران؛ فرمانروایی عیلام را میتوان نام برد.