وودز، جان ای

وودز، جان ای (1938 م)

Woods, John E

ایران­شناس و تاریخ­نگار امریکایی

وودز، استاد تاریخ خاورمیانه در دانشگاه مشهور شیکاگو بود. تعلق خاطر او به تاریخ ایران بیش از سایر کشورهای اسلامی بود. مارتین دیکسون، استادِ وودز، او را به یادگیری زبان فارسی تشویق می­کرد. وودز در منزل استاد خود شروع به تمرین فارسی ­کرد و پس از سه هفته، کتاب گلستان سعدی را برای خواندن به دست گرفت. پیشرفت او سریع بود چون زبان عربی را خوب می­دانست. به گفتة خودش در همین جلسات بود که به تاریخ و تمدن ایران علاقه پیدا کرد. زمانی که استاد محمد معین به عنوان مهمان به دانشگاه پرینستون رفته بود، وودز به تشویق دکتر معین به ایران آمد و در دانشگاه تهران به تحصیل مشغول شد و هم­زمان در انجمن امریکایی آن زمان و دانشگاه شهید بهشتی، زبان انگلیسی تدریس می­کرد. او تاریخ ایران دوران مغول تا اواخر عهد صفوی را رشتة تخصصی خود قرار داد و اساس کارهای خود را متمرکز بر دوران تیموریان و روی کار آمدن صفویان کرده بود. رسالة دکتری او دربارة سلسة آق قویونلو بود، که این تحقیق را زیر نظر استاد عباس زریاب­خویی انجام داد ولی به علل مختلف نتوانست از آن دفاع کند. نزدیک به تمام آثار او دربارة تاریخ ایران است. وی کتابی دربارة آق قویونلوها نوشت که در سال 1976 م، به چاپ رسید و به خاطر این کتاب برندة جایزة فارابی شد.