جمال‌الدّین حسن ابن یوسف ابن مطهر مشهور به علامه حلّی
تخلص: ……….
قرن: هفتم و هشتم هجری
سال تولد – فوت: 648 – 726 ق
محل تولد – زندگی – فوت: ………. – ………. – ……….
دوران: ایلخانیان مغول
آثار: تذهیب‌الاصول؛ تذکرة‌الفقها؛ ایضاح‌المقاصد
توضیح: علامه حلّی، از علمای شیعة قرن هفتم و هشتم هجری بود. او ادبیات عرب و علوم فقه، اصول فقه، حدیث و کلام را نزد پدرش شیخ یوسف سدیدالدّین و دایی‌اش محقق حلی آموخت. او همچنین علوم منطق، فلسفه و هیئت را نزد اساتید دیگرش به ویژه خواجه نصیرالدّین طوسی آموخت. تاریخ دقیق ورود علامه حلّی به ایران مشخص نیست اما احتمالاً سال‌های پس از 705 ق بوده است. اولجایتو از پادشاهان سلسلة ایلخانیان وی را به ایران دعوت می‌کند. در مجلسی به مناظره با دانشمندان مذاهب فقهی چهارگانة اهل سنت از جمله خواجه نظام‌الدّین عبدالملک مراغه‌ای می‌پردازد و موفق به شکست آنان می‌شود.
پس از آن ولایت و امامت علی ابن ابیطالب و مذهب شیعه در نزد اولجایتو به اثبات رسیده و وی مذهب شیعه را برمی‌گزیند و نام خود را به سلطان محمد خدابنده تغییر می‌دهد. علامه حلّی را نقطة اوج در عدم تعصب ذکر کرده‌اند، زیرا معتقد بود که: «تعصب داشتن گذشتگان، تنها و تنها مشکلات را بیشتر و پیچیده‌تر کرده است.»