خواجه جلال‌الدّین محمد پارسا ملقب به پارسا
تخلص: ……….
قرن: هشتم و نهم هجری
سال تولد – فوت: 756 – 822 ق
محل تولد – زندگي – فوت: بخارا – بخارا – مدینه (در جوار مزار عباس ابن عبدالمطلب)
دوران: ميرزا شاهرخ تيموري
آثار: فصل الخطاب لِوصل الاحباب؛ جامع الحکم؛ آداب السالکین؛ فصوص الحکم (شرح)
توضیح: پارسا، صوفی و نویسنده بود. علت داشتن عنوان «خواجه» آن است که وی از پیشروان فرقة نقشبندیه بود که از همگی آنان با عنوان «خواجه» یاد می‌شد و لقب «پارسا» را پیرو مرشدش خواجة نقشبند به او داده بود. پارسا بعد از خـواجه علاء‌الدّین عطار، دومین پیر نقشبندیه بود.
اشتراک گذاری مقاله :
Array