کمال‌الدّین وحشی بافقی معروف به وحشی بافقی
تخلص: وحشی
قرن: دهم هجری
سال تولد – فوت: 939 – 991 ق
محل تولد – زندگی – فوت: دهکدة بافق (نزدیک یزد) – یزد، کاشان – یزد
دوران: شاه تهماسب اول و شاه اسماعیل دوم صفوی
آثار: فرهاد و شیرین؛ ناظر و منظور؛ خُلد برین
توضیح: دورة اول زندگی وحشی در زادگاهش سپری شد. وحشی در این مدت به جز برادرش در خدمت شرف‌الدّین علی بافقی به کسب دانش وادب مشغول بود. او بعد از فراگیری مقدمات علوم ادبی، از بافق به یزد و از آنجا به کاشان رفت و مدتی را در آن شهر به مکتب‌داری گذرانید. پس از مدتی، به یزد بازگشت و در همانجا ساکن و تا زمان مرگش به شعر و مدح پادشاهان آن شهر مشغول بود.
خانوادة وحشی از نظر ثروت، جزو خانواده‌های متوسط بافق بودند. برادر بزرگترش، مرادی بافقی هم یکی از شاعران آن عهد بود که تأثیر زیادی در تربیت و آشنایی وی با محفل‌های ادبی داشت، اما پیش از آنکه وحشی در شعر به شهرت برسد درگذشت.
وحشی، در سرودن غزل و مثنوی، مهارت بسیار داشت، او سبک ویژه‌ای به نام مكتب واسوخت ابداع کرد. بسیاری از شاعران سعي در تقلید از اين سبك کردند، اما هیچ یک به پای او نرسیدند.
وحشي در 52 سالگي درگذشت، وي را در محلة پير برج شهر يزد به خاك سپردند. قبر وي بعدها
در اثر سوانح مختلف تخريب شد و در زمان احمد شاه قاجار بنايي به ياد او در مكاني ديگر ساخته
شد.