سامي‌ها
سامي‌ها (Semities) (در حدود 2000 تا ؟ پ م)
سامي‌ها به عنوان پيشينيان مشترك اعراب و اسرائيلي‌ها، در سال‌هاي 2000 پ م، مهاجرت خود را از شبه جزيرة عربستان آغاز كردند و به بين‌النهرين و سواحل مديترانه و دلتاي نيل آمدند. آن‌ها سازماني قبيله‌اي داشتند كه رياست آن با شيوخ بود. سامي‌ها از همان آغاز با فرهنگ سومري آشنا شدند و كلية دولت‌ها و شهرهاي سومري را تحت نفوذ و تسلط خود درآوردند و نخستين دولت و حكومت خود را بنيان نهادند.
نژاد سامي، شامل اقوامي است كه از زبان‌هاي نزديك به هم استفاده مي‌كردند. در واقع سامي‌ها فرزندان سام و نياي مورد ادعاي آرامي‌ها، آشوري‌ها و عبراني‌ها بودند. برخي از اين زبان‌ها مانند اكّدي، بابِلي و آشوري، امروزه از ميان رفته‌اند ولي برخي ديگر، مانند عربي، اتيوپيايي و عبري، برجا مانده‌اند.
اين مطلب که سامي‌ها به عنوان نژاد خاصي تلقي مي شوند، از سوي بسيـاري از مردم‌شناسـان و قوم‌نگاران، مردود شناخته شده است و فقط به عنوان مجموعه‌اي از اقوام، كه نه تنها زبان مشترك، بلكه آداب و رسوم و باورهاي يكسان پيدا كرده بودند، به حساب آمده‌اند. بنابراين مي‌توانيم نخستين سامي‌هاي بين‌النهرين را اكّدي بناميم كه زبان آن‌ها اكّدي نام داشت، و يك شاخة خاص از خانوادة زبان‌هاي سامي بود كه آن را با خط ميخي سومري مي‌نوشتند.
باید خاطرنشان کرد، با آنکه سامی‌ها در دوره‌های بعد به دو گروه اعراب و یهودی تقسیم شدند، اما در روزگاران کهن جزو اقوام ساکن در ایران بزرگ بودند.