محمدحسن زلالی خوانساری مشهور به جاراله

 

تخلص:  زلالی

قرن:  دهم و یازدهم هجری

سال تولد – فوت:  ………. – 1031 ق

محل تولد – زندگی – فوت:  خوانسار – ………. – ……….

دوران:  شاه عباس بزرگ صفوی

آثار:  هفت مثنوی به نام‌های از شعلۀ دیدار؛ محمود و ایاز؛ حسن گلوسوز؛ آذر و سمندر؛ سلیمان و بلقیس یا سلیمان نامه؛ درّه و خورشید و می یا میخانه

توضیح:  مجموع این هفت مثنوی به نام هفت سیاره یا هفت آشوب یا سبعۀ سیاره نیز خوانده می‌شود. زلالی، خوی درویشی و اعتقاد بسیار به پیشوایان شیعه داشت؛ چنانکه در ستایش هر یک از چهارده معصوم، چهارده قصیده ساخت و در مثنوی چنان استاد بود که او را منحصراً گوینده‌ای مثنوی‌سرا مي‌شناسند.