مظفریان

مظفریان (723 – 795 ق)

مظفریان سلسله‌اي بودند كه در قرن هشتم هجري بر برخي از مناطق كرمان و فارس حكومت داشتند و اين فرمانروايي هفتاد و دو سال طول كشيد. سر سلسلة اين دودمان، امير مبارزالدّين محمد بود. اجداد او از اهالي خواف بودند و پدر او كه “امير مظفر” نام داشت، نزد پادشاهان مغول به مراتب بالايي رسيد. پس از مرگ پدر، “امير مبارزالدّين محمد” مورد توجه سلطان ابوسعيد بهادرخان قرار گرفت و منصب پدر را به انضمام فرمانروايي يزد دريافت كرد. پس از ابوسعيد، امير مبارزالدّين از ضعف مغول استفاده کرد و به فكر استقلال و جهانگشايي افتاد، بنابراين كرمان و شيراز را به متصرفات خود افزود و “شيخ ابواسحاق اينجو”، فرمانرواي شيراز را كه سرداري لايق و دانشمند بود به قتل رسانيد.

مبارزالدّين به دليل تندروي‌هايي كه مي‌كرد، سرانجام به دست پسرانش شاه شجاع، شاه منصور، برادرزاده و دامادش شاه سلطان، اسير و كور شد و سرانجام از دنيا رفت. پس از او فرزندش شاه شجاع به پادشاهي رسيد و مشهور است كه وي استبداد پدرش را از ميان برداشت.

ديگر پادشاهان اين دودمان، “زين‌العابدين مظفری” و “منصور مظفري” بودند. منصور در جريان حملة تيمور لنگ به شيراز كشته شد و باقي خاندان مظفریان نيز در قمشه به دست تيمور قتل عام شدند.