آتشكده آدريان
آتشكده آدريان: این آتشکده را که بسیاری با نام آتشکده تهران می‌شناسند در خیابان جمهوری قرار دارد. محل تنها آتشکده زرتشتیان تهران است و قدمت آن به بیش از 100 سال می‌رسد. ساختمان آن را در سال 1293 خ ارباب کیخسرو شاهرخ رییس وقت زرتشتیان تهران ساخت. در ابتدا ساخت آن با کمک پارسیان هند، به ریاست بهرام جی بیکاجی و زرتشتیان تهران بود، سپس از تمام زرتشتيان ایراني برای ساخت آن مبالغی جمع شد. به جز ساختمان مرکزی، چهار ساختمان دیگر نیز در محوطه وجود دارد؛ دو عمارت در شرق و دو عمارت در غرب. یکی از ساختمان‌های شرقی متعلق به دورۀ قاجار است و سقف شیروانی دارد. ساختمان دیگر به زمان پهلوی دوم بر می‌گردد و سقفی صاف دارد. یکی از بناها جایگاه پخت نان برای آیین‌های زرتشتی است. زیر بنای عمارت مرکزی این آتشکده در حدود 206 متر مربع می باشد که در زمینی به مساحت 1300 متر مربع ساخته شده است. آتشکده تهران یا آتشکده آدریان در کنار آتشکدۀ یزد از بهترین آتشکده‌های زرتشتیان ایران محسوب می‌شوند که از نظر ظاهری نیز بسیار شبیه به هم هستند. این بناها همچون عمارت های بزرگ یونان باستان ساخته شده‌اند. هنگامی که به عمارت داخل باغ نزدیک می شویم بوی سوختگی که حتصل سوختن آتشی 100 ساله در این آتشکده است به مشام می‌رسد.
زرتشتیان پیش از ورود به نیایشگاه به دستشویی کوچک گوشه حیاط می‌روند و دست و رویشان را می‌شویند. مردان کلاه سفیدی معروف به «عرقچین» بر سر می‌گذارند. زنان نیز روسری‌های سفید برمی‌دارند و می‌پوشند.
در دین زرتشت سه نوع آتش وجود دارد که عبارتند از:
آتش دادگاه: این نوع آتشِ آتشدان خانه‌هاست. آتش دادگاه، مراسم تقدیس ندارد و مردم غیر روحانی نیز می‌توانند از آن نگهداری و مراقبت کنند.
آتش آدُران: این آتش که با نام هاب آدریان و درب مهر هم شهرت دارد، برتر از آتش دادگاه شمرده می‌شود و مختص شهر و بلوکات بزرگ است. آتش آدران از ترکیب 4 آتش پدید می‌آید: آتش اجاق فرماندار محل، آتش اجاق فرمانده نظامی محل، آتش اجاق قاضی محل و آتش اجاق کشاورز محل. ایجاد این آتش با مراسم تقدیس همراه است و یک ماه به طول می‌انجامد. درب مهر نام زیارتگاه‌هایی بود که در هر محله زرتشتی وجود داشتند و محل اجتماع ریش‌سفیدان و رفع مشکلات مردم بودند.
آتش بهرام (ورهرام): این آتش از ترکیب ۱۵ آتش زمینی شامل رنگرز، پادشاه یا فرماندار، کوزه‌گر، آجرپز، درویش یا صاحبدل، زرگر، ضرابخانه، آهنگر، اسلحه‌ساز، نانوا، تقطیر، فرمانده ارتش، چوپان، پیشوای دینی، برق آسمان و مرده‌سوز و یک آتش آسمانی (ایجاد شده از برق و رعد آسمان) پدید آمده است. مراسم تقدیس این آتش حدود یک سال طول می‌کشد و در طی آن 1128 بار آتش تطهیر می‌شود. برای تطهیر هیزم را روی آتش می‌گیرند و وقتی با گرمای آتش شعله‌ور شد، آن را یک مرحله تطهیر به شمار می‌آورند. فقط موبدانی حق مراقبت از این آتش را دارند که دشوارترین آیین‌های دینی تطهیر را گذرانده‌اند و جز آنان کسی حق ورود به حریم آتش را ندارد. آتش بهرام اهمیت زیادی برای زرتشتیان دارد و باور آنها بر این است که خاموش شدن آن با خاموش شدن دین همراه است. این آتش به عموم مردم تعلق دارد و نباید برای لحظه‌ای خاموش شود. اکنون در ایران دو آتش بهرام در یزد و کرمان موجود است.
آتش آدریان، تهران از نوع آتش بهرام (ورهرام) است و بر خلاف نامش از نوع آتش آدران نیست. این آتش از کنده‌های چوب درخت گیلاس، هلو، آلبالو و گردو تغذیه می‌شود که در اثر سوختن دود کمی دارند. این بنا در یازدهم اسفند 1381خ با شماره7442 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
آتشكده آدريان
آتشكده آدريان: این آتشکده را که بسیاری با نام آتشکده تهران می‌شناسند در خیابان جمهوری قرار دارد. محل تنها آتشکده زرتشتیان تهران است و قدمت آن به بیش از 100 سال می‌رسد. ساختمان آن را در سال 1293 خ ارباب کیخسرو شاهرخ رییس وقت زرتشتیان تهران ساخت. در ابتدا ساخت آن با کمک پارسیان هند، به ریاست بهرام جی بیکاجی و زرتشتیان تهران بود، سپس از تمام زرتشتيان ایراني برای ساخت آن مبالغی جمع شد. به جز ساختمان مرکزی، چهار ساختمان دیگر نیز در محوطه وجود دارد؛ دو عمارت در شرق و دو عمارت در غرب. یکی از ساختمان‌های شرقی متعلق به دورۀ قاجار است و سقف شیروانی دارد. ساختمان دیگر به زمان پهلوی دوم بر می‌گردد و سقفی صاف دارد. یکی از بناها جایگاه پخت نان برای آیین‌های زرتشتی است. زیر بنای عمارت مرکزی این آتشکده در حدود 206 متر مربع می باشد که در زمینی به مساحت 1300 متر مربع ساخته شده است. آتشکده تهران یا آتشکده آدریان در کنار آتشکدۀ یزد از بهترین آتشکده‌های زرتشتیان ایران محسوب می‌شوند که از نظر ظاهری نیز بسیار شبیه به هم هستند. این بناها همچون عمارت های بزرگ یونان باستان ساخته شده‌اند. هنگامی که به عمارت داخل باغ نزدیک می شویم بوی سوختگی که حتصل سوختن آتشی 100 ساله در این آتشکده است به مشام می‌رسد.
زرتشتیان پیش از ورود به نیایشگاه به دستشویی کوچک گوشه حیاط می‌روند و دست و رویشان را می‌شویند. مردان کلاه سفیدی معروف به «عرقچین» بر سر می‌گذارند. زنان نیز روسری‌های سفید برمی‌دارند و می‌پوشند.
در دین زرتشت سه نوع آتش وجود دارد که عبارتند از:
آتش دادگاه: این نوع آتشِ آتشدان خانه‌هاست. آتش دادگاه، مراسم تقدیس ندارد و مردم غیر روحانی نیز می‌توانند از آن نگهداری و مراقبت کنند.
آتش آدُران: این آتش که با نام هاب آدریان و درب مهر هم شهرت دارد، برتر از آتش دادگاه شمرده می‌شود و مختص شهر و بلوکات بزرگ است. آتش آدران از ترکیب 4 آتش پدید می‌آید: آتش اجاق فرماندار محل، آتش اجاق فرمانده نظامی محل، آتش اجاق قاضی محل و آتش اجاق کشاورز محل. ایجاد این آتش با مراسم تقدیس همراه است و یک ماه به طول می‌انجامد. درب مهر نام زیارتگاه‌هایی بود که در هر محله زرتشتی وجود داشتند و محل اجتماع ریش‌سفیدان و رفع مشکلات مردم بودند.
آتش بهرام (ورهرام): این آتش از ترکیب ۱۵ آتش زمینی شامل رنگرز، پادشاه یا فرماندار، کوزه‌گر، آجرپز، درویش یا صاحبدل، زرگر، ضرابخانه، آهنگر، اسلحه‌ساز، نانوا، تقطیر، فرمانده ارتش، چوپان، پیشوای دینی، برق آسمان و مرده‌سوز و یک آتش آسمانی (ایجاد شده از برق و رعد آسمان) پدید آمده است. مراسم تقدیس این آتش حدود یک سال طول می‌کشد و در طی آن 1128 بار آتش تطهیر می‌شود. برای تطهیر هیزم را روی آتش می‌گیرند و وقتی با گرمای آتش شعله‌ور شد، آن را یک مرحله تطهیر به شمار می‌آورند. فقط موبدانی حق مراقبت از این آتش را دارند که دشوارترین آیین‌های دینی تطهیر را گذرانده‌اند و جز آنان کسی حق ورود به حریم آتش را ندارد. آتش بهرام اهمیت زیادی برای زرتشتیان دارد و باور آنها بر این است که خاموش شدن آن با خاموش شدن دین همراه است. این آتش به عموم مردم تعلق دارد و نباید برای لحظه‌ای خاموش شود. اکنون در ایران دو آتش بهرام در یزد و کرمان موجود است.
آتش آدریان، تهران از نوع آتش بهرام (ورهرام) است و بر خلاف نامش از نوع آتش آدران نیست. این آتش از کنده‌های چوب درخت گیلاس، هلو، آلبالو و گردو تغذیه می‌شود که در اثر سوختن دود کمی دارند. این بنا در یازدهم اسفند 1381خ با شماره7442 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.