دانشگاه تهران

دانشگاه تهران: ایدة تأسيس اين دانشگاه را ابتدا در سال 1305 خ، دكتر اسماعیل سنگ (نماينده مجلس) مطرح کرد، در نهايت طرحي از طرف عيسي صديق كه از طرف وزير وقت دربار، عبدالحسين تيمورتاش مأمور شده بود تا با سفر به آمریکا و مطالعه در مورد تأسیسات دنیای مدرن برای اجرای دانشگاه در کشور ارائه دهد، توسط علي‌اصغر حكمت در سال 1313 خ تصويب شد. نخست قرار بر این بود تا دانشگاه تهران در باغ‌های بهجت‌آباد ساخته شود که به دلیل احتمال آمدن سیلاب در این منطقه ساخت آن انجام نشد. سپس به دستور مستقیم رضاشاه پهلوي و با کمک و مشاوره آندره گدار، معمار فرانسوی پس از جستجوی بسیار در باغ‌های تهران، باغ جلالیه برای ساخت دانشگاه تهران و اين هدف بزرگ انتخاب شد. باغ جلالیه در شمال تهران بین قریه امیرآباد و خندق شمال تهران قرار داشت. این باغ که از درختان کهنسال پوشیده شده، در سال‌های آخر حکومت ناصرالدین شاه توسط جلال‌الدوله شاهزاده قاجار بنا شده بود و در سال 1300 خ در مالکیت تاجری به نام “رحیم آقا اتحادیه تبریزی” بود. این باغ به مبلغ 100 تومان از این تاجر خریداری شد و موسیو گدار مأمور تعیین حدود، طراحی، نرده‌گذاری و اجرای عملیات ساختمان آن شد. بناهاي اين دانشگاه را معماران اروپايي و ایرانی دیگری مانند ماكسيم سيرو، آلكساندر موزرو و محسن فروغي طراحي کردند.
كار ساخت دانشگاه با تالار تشريح و سپس ساختمان پزشكي آغاز شد. «آندره گدار» فرانسوی عملیات ساختمانی دانشکده طب را در پنجم تیر ماه ۱۳۱۳ خ، آغاز کرد و نخستین قسمت آن تحت عنوان تالار ابن‌سینا در پانزدهم بهمن ۱۳۱۳ افتتاح شد که می‌توان گفت نخستین دانشکده در کشور بوده است. لوح بنای دانشگاه تهران در زیر پلکان بخش جنوبی دانشكده پزشكي قرار داده شده که در آن از تاریخ و بانی تأسیس دانشگاه تهران نام برده شده است. دانشگاه تهران زیر نظر شورایی کار خود را آغاز کرد که اعضای آن عبارت بودند از: لقمان‌الدوله، دكتر اميراعلم (از دانشكده طب)، دكتر علي‌اكبر سياسي، عيسي صديق (از دانشكده ادبيات)، بديع‌الزمان فروزانفر، غلامحسين‌خان رهنما (دانشكده علوم منقول و معقول)، دكتر محمود حسابي (دانشكده فني) و دكتر ولي‌خان نصر (وزارت معارف).
دانشگاه تهران با ادغام دارالفنون، مدرسه علوم سیاسی، مدرسه طب، مدرسه عالی فلاحت و صنایع روستایی، مدرسه فلاحت مظفر (نخستین مدرسه کشاورزی در ایران)، مدرسه صنایع و هنر (تأسیس به دست کمال‌الملک)، مدرسه عالی معماری، مدرسه عالی حقوق دارالمعلمین (خوارزمی) و چند مرکز آموزش عالی دیگر تهران دایر شد.