ساختمان راه‌آهن تهران
ساختمان راه‌آهن تهران: ساخت راه‌آهن سراسری ایران در زمان رضاشاه پهلوي، با نظارت مهندسان آلمانی سال 1306 خ آغاز شد. این خط‌آهن بندر شاهپور (بندر امام خمینی فعلی) در ساحل خلیج‌فارس را به بندر شاه (بندر ترکمن فعلی) در ساحل دریای مازندران وصل می‌کرد. هزینه ساخت این راه‌آهن با گرفتن مالیات روی قند و شکر و چای فراهم آمد. ساخت این خط در سال 1317 خ به طور کامل پایان یافت.
ساختمان آن در همان سال در جنوب ميدان راه‌آهن احداث شد. معمار این ساختمان ولاديسلاويچ اكرايني، با نظارت كريم طاهرزاده بهزاد (برادر حسین بهزاد مينياتوريست معروف) بود. از مساحت 174 هکتاری ایستگاه راه آهن تهران مساحتی در حدود 30 هزار متر مربع به ایستگاه مسافری اختصاص داده شده که سالن انتظار و هفت سکوی مسافری را شامل می‌شود که روی سکوها 15 خط دارد که از یک خط آن برای جابه‌جایی قطارها استفاده می‌شود. اين بنا در بیستم اسفند 1379 خ با شمارة 3639 در فهرست آثار ملي ایران به ثبت رسيده است.
