محله ده ونک
محله ده ونک: در ابتدا کشاورزان در این منطقه ساکن بودند و تا دورۀ پهلوی خارج از حصار تهران بوده است. مردم این منطقه کشاورز و باغدار بودند. از بخش های مهم ده ونک می توان بازارچه ده ونک، کوچه امامزاده، محلۀ زیر باغ نو، محلۀ سر پل و میدان ده ونک را نام برد که بسیاری از این مناطق از بین رفته‌اند. و همراه با آن ها بخش‌های مهمی از ده ونک و تاریخچه آن نیز از بین رفت. بخش دیگری از ده ونک نیز در دهه هشتاد به علت تعریض بزرگراه چمران تخریب شد. محلۀ ده ونک از شمال به بزرگراه نیایش، از شرق به خیابان ولیعصرو یوسف آباد، از جنوب به بزرگراه همت و از غرب به بزرگراه چمران و شهرک غرب محدود می‌شود.
فتحعلی شاه در دوران حکومت خود 10 شیشه‌گر ارمنی را برای ساخت شیشه‌های قصرش از جلفای اصفهان به تهران آورد و در این منطقه ساکن کرد. به مرور بر تعداد این ارامنه افزوده شد. ارامنه برای محافظت از خود در برابر حملات شبانه دزدان و متفقین، قلعه‌ای برای خود می‌ساختند. اکنون تنها بخش کوچکی از این قلعه باقی مانده است. در همین دوران مستوفی‌الممالک بیشتر زمین‌های این منطقه را از دولت می‌خرید. وی برای ارامنه این منطقه کلیسایی به هزینه خود و با نام میناس مقدس بنا می‌کند و صلیبی برنزی نیز به این کلیسا اهدا می‌کند. ده ونک به دو بخش ارامنه‌نشین و مسلمان‌نشین تقسیم می‌شود.
آرامگاه مستوفی‌الممالک نیز در مجموعه باغ مستوفی (محل فعلی دانشگاه الزهرا) به همراه 4 همسرش قرار دارد. این محله هنوز حالت قدیمی خود را حفظ کرده است. مستوفی‌الممالک با ایجاد چندین قنات سعی در آبادانی این منطقه کرد که متاسفانه در دوران اخیر این قنات‌ها کور شده‌اند.
