محله کن سولقان

محله کن سولقان: کن در گذشته از دهکده‌های اطراف تهران بوده و تاریخ سکونت در آن به حدود 2000 سال پیش می‌رسد. سولقان نیز از توابع این دهکده بوده است. این شهر به شهر توت نیز معروف بوده است. اهالی قدیمی کن به زبان تاتی صحبت می‌کردند. خانه‌های کن در گذشته از جنس خشت و گل و شیروانی‌های فلزی و چوبی بوده است. سولقان نیز از توابع کن بوده است. کن از شرق به آریاشهر و ستارخان، از غرب تا گرم‌دره و قلعه حسن‌خان، از شمال تا شمیران و فرحزاد و از جنوب تا مهرآباد تهرانسر می‌رسد.
منوچهر ستوده، در سال 1324خ از کن و سولقان و آثار تاریخی آن بازدید کرد و نام این آبادی را یادآور نام خاندانی به نام «سوله» یا «سولگ» دانست و شکل قدیم‌تر سولگ با گاف است و کلمه سولقان از دو جزء سولگ+ ان مثل گیلان و دیلمان تشکیل ‌شده که به معنی زیستگاه این خاندان یعنی سوله است.
رودخانه کن از رشته‌کوه‌های توچال سرچشمه می‌گیرد و تا دریاچه قم ادامه دارد. اکنون نیز آب دریاچه چیتگر از این منطقه تأمین می‌شود.
از مکان‌های دیدنی این منطقه می‌توان به امامزاده داوود، پل تاریخی کن، غار بیرک، آبشار رندان، پارک کوهسار اشاره کرد.
این منطقه دره‌های زیادی به نام‌های وسک، قلاچ، گرم‌دره، خرگوش‌دره، مالا، باغ‌میر، حصارک، زرنو و … را شامل می‌شود.