میدان شهیاد (میدان آزادی)

میدان شهیاد (میدان آزادی): این میدان را مهندس حسین امانت که در آن زمان جوانی 26 ساله بود، به مناسبت یادبود جشن‌های 2500 سالۀ شاهنشاهی ایران، به عنوان «نماد ایران مدرن» و «نشان دروازه‌های تمدن بزرگ» در پانزدهم مهر 1350 طراحی کرد و ساخت. حسین امانت در مورد ماندگاری برج آزادی و محبوبیت آن نزد مردم می‌گوید: «این برج طوری طراحی شده که معطوف به حقیقت، جوهره عمق و فرهنگ ایران است. یعنی با توجه به آنچه در طول تاریخ بر سر ایران رفته و عظمتی که در تاریخ این کشور است، ساخته شده است. معماری این برج تلفیقی از معماری دوران هخامنشیان، ساسانیان و دوران اسلامی است. در زمان طراحی به تمام دوره‌های تاریخی و به آینده ایران فکر کردم. طرح اطراف برج شهیاد گل‌کاری‌ها و باغچه برگرفته از طرح داخلی مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان است.»
در برج شهیاد فضایی مانند بادگیرها در رأس آن شبیه‌سازی شده است. شیارهای بالای این سازه علاوه بر زیبایی به تهویه هوا در داخل بنا کمک می‌کند. در این برج 46 هزار قطعه سنگ به کار رفته است. به دلیل نزدیک بودن این برج به فرودگاه مهرآباد، ارتفاع آن نباید از 45 متر تجاوز می‌کرد.
پس از انقلاب 57، نام این میدان از شهیاد به میدان آزادی تغییر داده شد. این میدان با برج شهیاد به درستی به عنوان نماد فرهنگ و تاریخ ایران در کل جهان شناخته شده است و جزو 10 نماد زیبا و برجستۀ جهان به شمار می‌آید. میدان آزادی در بیست‌وششم اسفند 1353 با شمارۀ 1008 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.