منیژه رازقی

دانشمند فیزیک نظری

حدود 1320 خ – 

منیژه رازقی، در تهران متولد شد. او در رشتة فیزیک در فرانسه به تحصیل پرداخت. وی مدرک DEA در فیزیک هسته‌ای را در سال 1973 م مدرک DEA در علوم مواد را در سال 1977 م و دورة دکتری دیگر خود را در سال 1978 م کسب کرد و در سال 1980 م دکتری افتخاری علوم فیزیک به او اعطا شد.

دکتر رازقی، بین سال‌های 1981 تا 1985 م به عنوان دانشمند محقق ارشد در پروژة تامسون در شهر ارسی فرانسه فعالیت داشته و از سال 1986 تا 1991 م ریاست آزمایشگاه مواد اکتشافی را بر عهده داشت. او در سال 1991 م آزمایشگاه تحقیقات «مرکز دستگاه‌های کوانتوم» را در دانشگاه نورت وسترن، نزدیک شیکاگو در آمریکا، تأسیس کرد. وی از دانشمندان برجسته در رشتة علوم و فن‌آوری نیمه‌رساناها و از پیشگامان توسعه و اجرای تکنیک‌های مدرن و مهم هم‌سو محوری از قبیل MOMBE, GASMBE, MBE, VPE, MOCVD برای رشد درجة کامل ترکیبی نیمه‌رساناهای ترکیبی III – V، هتروساختارها و دیوارهای کوانتومی است.

پروفسور رازقی، موفق به ساخت قوی‌ترین لیزر نیمه‌رسانا در جهان، موسوم به لیزر کوانتوم آبشاری (Qoantum QCL= Cascade Laser) شده که این لیزر از لحاظ قدرت و کارایی رکورد لیزرهای قبلی را شکسته است. او یکی از دانشمندان اصلی در زمینة علم و تکنولوژی نیمه‌هادی سه – 4 و پیشگام در توسعه و اجرای تکنیک‌های اساسی اپتیکی مدرن و مشتقاتش است.

از جوایز و افتخارات پروفسور منیژه رازقی می‌توان به این موارد اشاره کرد: کسب جایزة علوم فن‌آوری اروپا IBM در سال 1987 م؛ جایزه از انجمن مهندسان زن SWE در سال 1995 م؛ جایزة RF.Bunshah از کنفرانس INTAL در مورد پوشش متالوژی و لایه‌های نازک در سال 2004 م؛ جایزة نقدی سالانه 1500 دلار برای رسمیت شناختن یک تحقیق برجسته و یا نوآوری در تکنولوژی با تأکید در زمینه‌های مهندسی سطح لایه‌های نازک و مطالب مرتبط؛ جایزة IBM در سال 2013 م نمایندة همکار از جامعة نوری آمریکا (OSA) در سال 2004 م؛ نمایندة همکار انجمن فیزیک آمریکا (APS) در سال 2004 م؛ نمایندة همکار از مؤسسة فیزیک (IOP) در سال 2005 م؛ نمایندة همکار از مؤسسة مهندسین برق و الکترونیک (IEEE) در سال 2005 م و نمایندة دورة همکاری از انجمن پژوهش مواد بوده است.

از پروفسور منیژه رازقی تاکنون 50 اختراع به ثبت رسیده است. او 5 کتاب و 15 فصل از کتاب‌های دیگر نوشته است. وی همچنین نویسنده و یا دستیار نویسنده بیش از 1000 مقاله بوده و برای شرکت در بیش از 300 سخنرانی دعوت شده است.